“Ας ανοίξουμε τα μάτια, να αφήσουμε να μπει μέσα το μέλλον.”
Ο χρόνος όπως τον έχει σκαρφιστεί ο άνθρωπος δεν υπάρχει… απλά επινοήθηκε για να μην συμβαίνουν τα πράγματα συγχρόνως… για να μπορεί να τον χρησιμοποιεί κατάλληλα και να πετυχαίνει πράγματα παραπλανώντας τους άλλους.
Ζούμε στην εποχή των μεγάλων αμφισβητήσεων. Οι επιστήμονες φαίνεται να προχωρούν καθημερινά σε νέες εντυπωσιακές ανακαλύψεις, στην Γη και στο διάστημα, αλλά οι θεμελιώδεις έννοιες πάνω στις οποίες στηρίζονται, τίθενται πλέον υπό αμφισβήτηση. Μία από τις θεμελιώδεις αυτές έννοιες είναι και ο χρόνος. Υπάρχει άραγε χρόνος; Η θεωρία της σχετικότητας δημιούργησε ένα αδιάλυτο κράμα, τον χωροχρόνο, που προστέθηκε ως τέταρτη διάσταση στις τρεις διαστάσεις του Ευκλείδη.
Οι Διαστάσεις είναι ιδιότητες του Μαθηματικού Χώρου και τις μετράμε υποκειμενικά, με μονάδες Χώρου (cm). Ο Χρόνος των ρολογιών που μετράται σε sec δεν αποτελεί διάσταση αλλά μια παραγόμενη από την 4η διάσταση δευτερογενής κατάσταση που έχει μόνο υποκειμενική ύπαρξη. Στα Μαθηματικά ο Χρόνος των ρολογιών είναι η απεικόνιση ή ο ισομορφισμός της 4ης διάστασης πάνω σ’ ένα ψευδή Χώρο που είναι κατασκεύασμα της ανθρώπινης ματαιοδοξίας!
Κι όμως τη ζωή μας την καθορίζει η λανθασμένη επεξήγηση του χρόνου των ρολογιών, που στην ουσία δεν δείχνουν απολύτως τίποτα… εκτός από διαφορές μεταξύ χρονικών διαστημάτων. Μιλάμε για παρελθόν -το πριν, για παρόν -το τώρα και για μέλλον -το μετά… αλλά είμαστε τόσο σίγουροι πως αυτές οι τρεις κατευθύνσεις του χρόνου υπάρχουν όντως σε αυτή την ακολουθία, όπου προηγείται το παρελθόν, έπεται το παρόν και συνεχίζει το μέλλον;
Αυτό είναι σχετικά αδύνατον, μιας και τα δευτερόλεπτα που έρχονται από το μέλλον, αμέσως μας προσπερνούν και γίνονται παρελθόν! Αν όντως αυτό ισχύει… που ισχύει, τότε για ποιο παρόν άραγε μιλάμε και για ποιο τώρα! Για ποιες αλλαγές πολιτικής προς όφελος των πολιτών μιλάμε όταν το παρελθόν που προδιαγράφει το μέλλον είναι κατεστραμμένο; Πως αλήθεια μια κυβέρνηση προγραμματίζει βελτίωση της ζωής των πολιτών, όταν στο παρελθόν έχει κάνει τα πάντα για να την υποβαθμίσει ή ακόμα και καταστρέψει;
Δυστυχώς για τους πολιτικούς, οι κακοί σχεδιασμοί και τα αποτελέσματα που αντανακλούν στις ζωές των πολιτών, παραμένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στο χωροχρόνο και δεν αλλάζουν όσα και αν οι πολιτικοί θα υποσχεθούν στο ανύπαρκτο παρόν, αφήνοντας να εννοηθούν ουτοπικές αλλαγές στο μέλλον που ποτέ δεν θα συμβούν… γιατί απλά, το παρελθόν έχει προκαθορίσει τις εξελίξεις στο μέλλον…. Χρειάζονται πολλά να έχουν συμβεί για να αξίζει να προσβλέπουμε στο μέλλον με αισιοδοξία!
Πως αλήθεια θα αλλάξει προς το καλύτερο το μέλλον κατεστραμμένων ανθρώπων… ανθρώπων που έχασαν το σπίτι τους, ή που έμειναν άνεργοί… ή που δεν μπόρεσαν να φροντίσουν την υγεία τους, λόγω ενός ανάλγητου και ανθρωποεχθρικού συστήματος υγείας; Μόνο κάποιος που έχει πρόσβαση σε ταξίδια στο χρόνο, θα μπορούσε να προσπαθήσει ν’ αλλάξει το παρελθόν ή ίσως κάποιος μάγος από τα παραμύθια!
Ποτέ μια κακόβουλη πολιτική δεν μπορεί ν’ αλλάξει από μια μεταγενέστερη καλή, γιατί όλα θα έχουν ήδη αλλάξει και οι συνθήκες θα είναι διαφορετικές… και όπως η κβαντομηχανική λέει, “ποτέ δεν θα μπορέσεις να κολυμπήσεις για δεύτερη φορά στην ίδια θάλασσα!”.
Ο χρόνος που συνεχώς επικαλούνται ή ζητούν οι πολιτικοί απλά δεν υπάρχει! Είναι μια ανθρώπινη επινόηση που εξυπηρετεί ανθρώπινα συμφέροντα και ανθρώπινες ανάγκες… Παρ’ όλα αυτά θεωρούν πως ο χρόνος -έστω αυτό που αντιλαμβάνονται ως χρόνο, είναι γι’ αυτούς δωρεάν, αλλά ξεχνούν πως για τους πολίτες είναι ανεκτίμητος, διότι χτίζει τις υποδομές του παρελθόντος για ένα καλύτερο μέλλον. Γνωρίζουν πως δεν τους ανήκει, αλλά αποφασίζουν να τον χρησιμοποιήσουν για το δικό τους συμφέρον. Δεν μπορούν να τον αποταμιεύσουνε, αλλά συνήθως τον ξοδεύουν εις βάρος των πολιτών, και από τη στιγμή που εκείνοι τον χάσουν, δεν θα μπορέσουν ποτέ να τον πάρουν πίσω.
Η μόνη αλλαγή που μπορεί να συμβεί προς όφελός μας, είναι η δημιουργία καλύτερης ποιότητος παρελθόντων στο μέλλον και αυτό θέλει μάχη ώστε η ισχύουσα εντροπία να φέρει καλύτερες μέρες, που σημαίνει, πως τα πάντα πηγαίνουν προς τα μπροστά, έχοντας όμως από κάπου ξεκινήσει!
