Όταν δίνεται αξία στη ζωή, αυτό από μόνο του δεν κάνει τον κόσμο να γυρίζει, αλλά σίγουρα κάνει το γύρισμα να αξίζει τον κόπο!”.
Με εκπλήσσει πραγματικά και με θλίβει πόσο αδιάφοροι είναι οι σημερινοί άνθρωποι για το περιβάλλον, τον συνάνθρωπο, την δικαιοσύνη, την ύπαρξη, τον σκοπό ζωής και τον τελικό προορισμό μας. Υπάρχει ένας τρελός κόσμος εκεί έξω που αρχίζει να μην μου αρέσει… που με τον καιρό μου γίνεται συνήθεια… μια συνήθεια που προσδιορίζει τον τρόπο που ζω και βιώνω αυτά που προσδοκώ ή κάποια άλλα που έπαψα πλέον να προσμένω -προσαρμογή ονομάζεται αυτό. Φθηνή προσαρμογή λόγω δειλίας ν’ αντιδράσω! Βέβαια όλοι συνηθίζουμε να αναρωτιόμαστε συνεχώς για το νόημα της ζωής και την αξία που έχει. Ίσως το λάθος μας να είναι στο ίδιο το ερώτημα που θέτουμε. Ίσως δεν πρέπει να ψάχνουμε για αξίες και νοήματα, αλλά να δίνουμε εμείς αξία και νόημα στη ζωή μας…
Φθάσαμε στο σημείο, όταν τελικά ο άνθρωπος αρχίζει να ενδιαφέρεται για το νόημα της ζωής και την αξία της, να σημαίνει ότι… είτε άρρωστος είναι, είτε έχει αρκετά χρόνια στην πλάτη του και μάλλον έχουν αρχίσει να τον απασχολούν υπαρξιακά ερωτήματα! Όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή για κάποιον, από το να μην έχει να παρουσιάσει άλλην απόδειξη ότι όντως έζησε, παρά μόνο τα χρόνια του ή τις ασθένειες που τα ακολουθούν. Αξία; Ποια αξία σκέφτονται κάποιοι, και πόσο αξίζει η ζωή; Τίποτε λένε κάποιοι… ή τα πάντα, λένε άλλοι. Η ζωή έχει αξία γιατί είναι όμορφη, είναι χαρούμενη, έχει ενδιαφέρουσα πλοκή. Αυτό θα το πουν όμως μάλλον οι ηλικιωμένοι, που αισθάνονται πως χάνουν σιγά σιγά τις δυνάμεις τους, πως ελαττώνεται η όραση, η ακοή, οι αισθήσεις, οι ψυχικές και οι σωματικές τους δυνάμεις. Αυτό θα σου το πει κάποιος που χάνεται… που γνωρίζει πως φεύγει! Οι υπόλοιποι όμως; Απλά βιώνουν τα χρόνια να περνούν μπροστά στα μάτια τους, χωρίς ποτέ να το έχουν αναλογιστεί!
Σε κάθε περίπτωση, η ζωή κάθε ανθρώπου έχει και αξία και υπεραξία. Έχει αξία για εκείνον και τους αγαπημένους του. Έχει αξία για τη μητέρα, το παιδί της, τον σύζυγο, τους φίλους. Έχει αξία για κάποιους, αλλά δυστυχώς όχι για όλους… και σίγουρα όχι για εκείνους που την ποδοπατούν καθημερινά δίπλα και γύρω μας… με εμάς να τους ανεχόμαστε σαν τίποτα να μην έχει συμβεί…
Κόβεται το νερό όταν το χρέος στην ΕΥΔΑΠ ξεπεράσει τα 100 ευρώ… και το ίδιο κάνει και ο ΔΕΔΔΥΕ με το ρεύμα… Δόθηκε το δικαίωμα σε αυτά τα θεσμικά κατακάθια να παίζουν με τις ζωές αδύναμων ανθρώπων και αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας.
Επέτρεψαν σε funds να αγοράσουν για ψίχουλα τα δάνεια κυρίως φτωχών ανθρώπων και τους παίρνουν τα σπίτια μαζί με τη ζωή και την αξιοπρέπεια τους. Τα θεσμικά παράσιτα πάντα θα υπάρχουν… και αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει, γιατί εμείς είμαστε αυτοί που τα ανεχόμαστε…
Νέος άνθρωπος πάει στο νοσοκομείο να βρει βοήθεια και διώχνεται, με τη δικαιολογία πως το νοσοκομείο δεν εφημερεύει, παρ’ όλο που εκεί βρίσκονται γιατροί όλων σχεδόν των ειδικοτήτων… και τελικά χάνει τη ζωή του.
Έγκυος στον ένατο μήνα πάει σε δημόσιο νοσοκομείο με αιμορραγία και την διώχνουν, γιατί σε μισή ώρα έληγε η εφημερία είπαν… και το παιδί της όταν φθάνει σε άλλο νοσοκομείο, γεννιέται χωρίς σφυγμό και καταλήγει λίγο αργότερα…
Γνωστός τραγουδιστής και ηθοποιός μεταφέρεται στο νοσοκομείο με φρικτούς πόνους… Οι γιατρίνες της εφημερίας μόλις τον αναγνωρίζουν κρίνουν πως μάλλον… χαπακωμένος θα είναι και τον παρατάνε αβοήθητο. Λίγο αργότερα οι θρόμβοι που του προξενούσαν τον φρικτό πόνο στο μηρό, δημιουργούν οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο και ο άνθρωπος καταντά παραπληγικός με μια λαμπρή κρατιέται να τερματίζεται άδοξα…
Ναι γίνονται ΕΔΕ και κάποιος φουκαράς απολύεται και μετά όλα καλά με τους αληθινούς υπαίτιους να συνεχίζουν να κλωθογυρνάνε τη ζωή μας, αφαιρώντας της κάθε υπόλειμμα αξίας…
Η ευλάβεια προς τη ζωή και την αξία που πρεσβεύει, είναι το κλειδί της σημασίας της ίδιας της ύπαρξής μας. Κάποιοι λένε, πως η ζωή είναι ένα “τίποτε” -μια σύντομη φλασιά, αλλά αν το δει κάποιος πιο προσεκτικά, τίποτε δεν αξίζει όσο μια ζωή… Είναι καιρός να το καταλάβουμε… είναι καιρός να επιβάλουμε σε αυτούς που την περιφρονούν, αυτό που πραγματικά αξίζει -τα πάντα! Το καλοκαίρι θα φύγει όπως ήρθε. Ας πάει στο καλό… Άλλη μια εποχή έρχεται, όπως η δική μας η ζωή. Οι ζωές των ανθρώπων είναι σαν τις εποχές. Έχουν κέφι, κάνουν μούτρα, θυμώνουν, χαίρονται, γελάνε… κλαίνε. Οι εποχές δεν είναι τίποτε άλλο παρά μικρές ζωές. Και τις ζούμε ή δεν τις ζούμε, τις προσπερνάμε και μας προσπερνούν. Οι άνθρωποι δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, όταν είναι ευτυχισμένοι… αλλά όλα έχουν πάντα ένα τέλος ή κάποια αρχή… ή και τα δύο μαζί.
Τελικά η ζωή έχει αξία… γιατί υπάρχουμε, αφήνοντας το σημάδι μας στο πέρασμά μας…. υπογράφοντας τη δική μας ιστορία. Μπορεί να είναι ασήμαντη για κάποιους που κρατούν τα μαχαίρια και τα πεπόνια, αλλά σημαντική για κάποιους άλλους, και ακόμη πιο σημαντική για εμάς που διεκδικούμε αυτή την αξία της ζωής.
Η μόνη πραγματική επιταγή της ζωής είναι να τη ζεις, διεκδικώντας και δίνοντάς της την αξία που της αναλογεί, ζώντας με αξιοπρέπεια και, αναλαμβάνοντας ηθικές ευθύνες απέναντι στον εαυτό σου και τους άλλους. Μακάρι, κάποια στιγμή, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, να αναθεωρήσουμε προτεραιότητες και σχέδια και να δώσουμε σημασία και αξία στη σύντομη ζωή μας…
