Έχει γίνει ντόρος και πλέον δεν μαζεύεται, όσες προσπάθειες και να γίνουν. Το ερώτημα που τίθεται και σίγουρα πρέπει ν’ απαντηθεί, όσο επώδυνο και αν αποδειχθεί, είναι: κατά πόσο ήταν νόμιμη η παρακολούθηση ενός μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενός Έλληνα Ευρωβουλευτή, μέλους κόμματος του Ελληνικού Κοινοβουλίου την χρονική μάλιστα περίοδο, που ήταν υποψήφιος Προέδρος μιας ιστορικής κοινοβουλευτικής παράταξης.
Σε περίπτωση που τα πράγματα δεν έγιναν έτσι ή αν δεν εμφανιστεί μια καθ’ όλα τεκμηριωμένη και αιτιολογημένη Εισαγγελική Πράξη ως προς το θέμα-σκάνδαλο των παρακολουθήσεων… τότε μάλλον τίποτε δεν θα έχει γίνει νόμιμα και οι παραιτήσεις πρέπει να αρχίσουν να πέφτουν όπως οι σταγόνες σε μια καταιγίδα!
Έχουν ήδη ακουστεί αρκετές ανοησίες που μόνο ειρωνικά γέλια και χαμόγελα μπορεί να προκαλέσουν… πως δήθεν ξένες χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης έστειλαν αιτήματα ζητώντας την συνδρομή της ΕΥΠ για να γίνει η συγκεκριμένη παρακολούθηση και η δική μας Αντικατασκοπεία έσπευσε … για λόγους… εθνικής ασφάλειας της δικής μας χώρας, να φανεί χρήσιμη ώστε να αποσοβηθεί… η απειλή για την εθνική ασφάλεια και των εν λόγω χωρών, αν και αρχικά δεν διευκρινίστηκε ποιες χώρες απειλούνταν. Γιατί αν ήρθε όντως το αίτημα από την Αρμενία ή και την Ουκρανία, όπως είχε διαρρεύσει στην αρχή αυτής της παρωδίας, ή κάποια άλλη χώρα, τότε σημαίνει ότι κατ’ αρχήν κινδύνευσε η εθνική ασφάλεια της Ελλάδος… δηλαδή της δικής μας χώρας και άρα οι αρμόδιοι έπρεπε να κινηθούν αστραπιαία για να αποσοβήσουν τον κίνδυνο!
Μήπως η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση ή κράτη μέλη της αντιλήφθηκαν ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης με συγκεκριμένες πράξεις του απειλούσε τα όποια συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή κρατών μελών της και αν ναι, γιατί οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί όπως η OLAF δεν προέβησαν σε ένα τέτοιο ιδιαίτερα σοβαρό αίτημα;
Πως μπορεί να ισχύει το πρώτο, και η Ουκρανία μαζί με την Αρμενία ζήτησαν την άρση του απορρήτου και την παρακολούθηση ενός Έλληνα ευρωβουλευτή, τη στιγμή που και οι δύο αυτές χώρες αρνήθηκαν επίσημα και κατηγορηματικά πως αιτήθηκαν κάτι τέτοιο ή εμπλέκονται με οποιονδήποτε τρόπο στη συγκεκριμένη υπόθεση…
Αν ισχύει το δεύτερο και το αίτημα είναι ευρωπαϊκό, γιατί οι Ευρωπαίοι δεν ενεργοποίησαν τους δικούς τους εξελιγμένους και νόμιμους μηχανισμούς παρακολούθησης, αφού ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο εδρεύει στις Βρυξέλλες, όπου και ο ίδιος συνήθως κατοικεί και εργάζεται;
Ο αρμόδιος Εισαγγελέας έπρεπε ίσως να είναι πιο υποψιασμένος και πιο προσεκτικός μιας που με την απόφασή του να εγκρίνει την παρακολούθηση Ανδρουλάκη θίγονταν ευθέως δύο Συνταγματικοί Θεσμοί -αυτοί του Κόμματος με το άρθρο 29 του Ελληνικού Συντάγματος, καθώς και αυτός του Βουλευτή με το αντίστοιχο άρθρο 61 επίσης του Ελληνικού Συντάγματος. Πως άραγε συνέβη αυτό, τη στιγμή που ο αποσπασμένος στην ΕΥΠ Εισαγγελέας ασκεί απόλυτα δικαιοδοτικό έργο και όχι κάποιον τυπικό διοικητικό έλεγχο και βάσει των υποχρεώσεών του και του Συντάγματος πρέπει σε κάθε περίπτωση να αιτιολογεί πλήρως και τεκμηριωμένα τις αποφάσεις του, άλλως κινδυνεύει να κατηγορηθεί για παράβαση καθήκοντος και ως εκ τούτου να υποστεί πειθαρχικές ή ακόμα και ποινικές κυρώσεις.
Η άρση του απορρήτου και η παρακολούθηση ενός εν ενεργεία πολιτικού δεν είναι απλή υπόθεση! Ο αρμόδιος εισαγγελέας πρέπει να έχει την ονομαζόμενη “δικανική πεποίθηση”, και μόνο τότε μπορεί να εκδώσει σχετική Διάταξη για άρσεις απορρήτου και παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεών του στόχου…
Όταν λοιπόν κάποιοι ψελλίζουν λόγια περί νομιμότητας για την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη, εννοούν μάλλον πως όλα σε αυτή την περίεργη υπόθεση διενεργήθηκαν με συνταγματική και νομική ευλάβεια, και όλα αυτά τα τεκμήρια που αναμένουν οι Έλληνες πολίτες να παρουσιαστούν επίσημα και άμεσα, προς ενδελεχή έλεγχο ενώπιον της ΑΔΑΕ. Ας ελπίσουμε πως θα λάμψει η αλήθεια όποια και αν είναι αυτή – στο κάτω κάτω το δικαιούμαστε! Ας ελπίσουμε επίσης, πως τα στοιχεία της ΕΥΠ σχετικά με την παρακολούθηση δεν θα έχουν καταστραφεί. Αν δεν υπάρχουν, τότε η ένταση θα πολλαπλασιαστεί και ο πόλεμος όλων εναντίον όλων θα ενταθεί με απρόβλεπτες συνέπειες για τη χώρα…
Δυστυχώς μέχρι σήμερα, ούτε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κος Γιάννης Οικονόμου δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ας ελπίσουμε πως όλα ξεκίνησαν και τελείωσαν εντός της ΕΥΠ, χωρίς πολιτική εμπλοκή… Η αλήθεια επιβάλλεται να λάμψει τόσο στη συγκεκριμένη υπόθεση, όπως και στην υπόθεση της παρακολούθησης του τότε υποψήφιου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, κου Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως κατήγγειλε ο γνωστός δημοσιογράφος κος Τάσος Τέλογλου. Ναι, η αλήθεια πρέπει να κάμψει, χωρίς όμως συμψηφισμούς!
Οψόμεθα λοιπόν…
