Αλήθεια σε ποιον πλανήτη και σε ποια χώρα αυτού του πλανήτη οι πολίτες είναι περιορισμένοι, με περιορισμένες δυνατότητες, ως προς το να επιλέγουν τους ηγέτες τους και να μπορούν να επιλέξουν μόνο μεταξύ κάκιστων, κακών και ημίκακων επιλογών; Σε ποια ιστορία έχει περιγραφεί ανάλογο δίλημμα; Από πότε οι πολίτες είναι περιορισμένοι στην επιλογή μόνον μεταξύ αποχρώσεων του κακού; Πως επιτρέψαμε να ανατραφούμε εμείς και να αναθρέψουμε τα παιδιά μας σε συνθήκες συνειδητής υπονόμευσης του όποιου μέλλοντος μας; Τι πάει να πει, πειθαρχία στο σκοτάδι και ηθελημένος χαιρετισμός στην αποδιοπομπή της ορθής σκέψης και της ορθής κρίσης;
Ο δεσποτισμός ως αποκτηθείσα ποιότητα της προσωπικότητας, εκδηλώνεται με την άκρατη επιθυμία για απεριόριστη εξουσία, που θα επιτευχθεί… ανεξάρτητα από τις απόψεις, τα θέλω και τις ανάγκες των πολιτών, και η οποία απαιτεί συνεχή και πλήρη υπακοή! Η συμπεριφορά αυτή δεν μπορεί να βάλει φρένο από μόνη της και όσο λιγότερη αντίσταση συναντά στο διάβα της, τόσο περισσότερο θα νιώθει ο Κυβερνήτης ως ημίθεος και θα αρχίσει να απαιτεί πράγματα που ποτέ δεν είχε τολμήσει να αναφέρει στο παρελθόν.
Είμαι της άποψης πως το πιο σημαντικό πράγμα πέραν της πειθαρχίας… είναι η τόλμη να τολμάς! Η υπακοή έχει πάψει πια να θεωρείται καθήκον… Αποτελεί άλλο πράγμα να εκθειάζεις την πειθαρχία και άλλο να υποκύπτεις σ’ αυτήν, επειδή θα φοβηθείς αυτό που ίσως είναι το αποτέλεσμα της ανυπακοής σου! Η χωρίς σκέψη υποταγή ειδικά στην εξουσία ήταν, είναι και παραμένει, ο μεγαλύτερος εχθρός της δημοκρατίας και της αλήθειας.. . Σε ένα κόσμο που κάποιοι προσπαθούν να ελέγξουν, δεν πρέπει να φαντάζει αυτονόητο… απλά να υπακούς!
Η υπακοή σε ανθρώπους που διοικούν και που η εξουσία τους δεν φωτίζεται από ηθική, δεοντολογία και νομιμότητα, δεν είναι παρά ένας αέναος εφιάλτης!
Το δόγμα της τυφλής υπακοής στην εξουσία συνοδευόμενο από αδιάκριτη υποταγή στα κελεύσματά της. -είτε πολιτική είναι αυτή, είτε οτιδήποτε άλλο, είναι το δόγμα του δεσποτισμού που δεν έχει θέση στη Δημοκρατία και τη ζωή μας!
Δεν είναι δυνατόν να περιοριζόμαστε μόνο σε αυτούς που άλλα σκέφτονται, άλλα ανακοινώνουν, άλλα εννοούν και άλλα πράττουν, με το μόνο επιχείρημα που έχουν στη φαρέτρα τους, πως η ψήφος που έλαβαν αποτελεί λευκή επιταγή για να ασελγήσουν εις βάρος μας και εμείς απλά να παρακολουθούμε το έργο να παίζεται μπροστά στα μάτια και τις ψυχές μας, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι να το σταματήσουμε, μιας και μόνοι μας το επιλέξαμε και πανηγυρίσαμε χειροκροτώντας για το επίτευγμα της ανοησίας μας!
Εχει μάλλον να κάνει με το είδος της εξουσίας που θα θεωρείται πιο επιτυχημένο: Δημοκρατία ή Δεσποτισμός; Αφορά στην αντίληψη του κόσμου και της ζωής της ίδιας: θα επικρατήσουν οι αρχές του διαφωτισμού όπως τέθηκαν πριν χρόνια ή η επιβολή της φαντασίωσης περί του αλάνθαστου του Κυβερνήτη; Η κατάληξη αυτού του διλήμματος θα επηρεάσει την εξέλιξη της χώρας τις δεκαετίες που έπονται και οι όποιες μεταχρονισμένες διορθωτικές ενέργειες δεν θα έχουν πλέον κανένα αποτέλεσμα, τη στιγμή που θα έχουν διαρραγεί οι δομές, αλλά και η συνείδηση των πολιτών θα έχει μεταλλαχθεί…
Η μήπως η άλλη προσφερόμενη επιλογή της “απατρίας” είναι για κάποιους το επιδιωκόμενο, εκεί που όλοι θα απαρνηθούμε, ρίζες, παραδόσεις, θρησκεία, ήθη, έθιμα, τρόπο ζωής και θα μοιραστούμε τη χώρα μας με εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους του εξώκοσμου, που θα λαθροεισρεύσουν αθρόα με σκοπό να καταλάβουν τη χώρα και να προσαρμόσουν εμάς τους γηγενείς στο δικό τους αποτρόπαιο τρόπο ζωής και διαβίωσης;
Προσωπικά δεν διαθέτω πλέον τη δύναμη του αυτομαζοχισμού… να αυτομαστιγώνομαι και να… αυτογελοιοποιούμαι! Πρέπει να μπορώ και να θέλω να αποδεχθώ τα λάθη μου, να παλέψω να διορθώσω τις άθλιες συνθήκες που ο ίδιος δημιουργώ και να προχωρήσω παραπέρα…
Εσείς;
