Όλα αυτά που βιώνουμε σήμερα, δεν ξεκίνησαν χθες, αλλά πίσω υπάρχει πλοκή γεγονότων, κάποιοι ανάξιοι λόγου που έγιναν πρωθυπουργοί, γιατί έτσι έπρεπε να γίνει: μετά τον παππού και τον μπαμπά, έπρεπε ν’ ακολουθήσει και το “φρούτο” -ο Γιωργάκης, παρ’ όλο που αντί να πέσει κάτω από τη μηλιά εκτοξεύθηκε σε βαθιά τρύπα του γκρεμού, αλλά κάποια στιγμή σκαρφάλωσε και ξεμύτισε… για να διαδεχθεί έναν σοβαρό πολιτικό, τον οποίο υπέσκαπτε μετά μανίας, του οποίου όμως, το πρωθυπουργιλίκι δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτοσκοπός. Ο Κώστας Καραμανλής ποτέ δεν επεδίωξε να γίνει πρωθυπουργός… Σχεδόν του το επέβαλαν με το ζόρι και αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, προσπάθησε, όσο βέβαια εκείνη την εποχή μπορούσε αλλά ο δανεισμός αυξήθηκε σημαντικά!
Θα μου πείτε, “τότε” δηλαδή ξεκίνησαν τα δεινά για τη χώρα; Και βέβαια όχι: κάποιοι προηγουμένως -μετά την μεταπολίτευση, όταν η χώρα δεν χρωστούσε ούτε δεκάρα, έκαναν τα πάντα -ότι πραγματικά περνούσε απ’ το χέρι τους, για να οδηγήσουν τη χώρα ολοταχώς και με σταθερό βηματισμό προς την νομοτελειακά αναμενόμενη χρεοκοπία, με αποτέλεσμα να χρωστάει παντού… ακόμα και της Μιχαλούς.
Έστρωσαν το δρόμο με αγκάθια που στην πορεία οι ίδιοι τα ανέπτυξαν τα πολλαπλασίασαν και έφτιαξαν… φυτείες ολόκληρες, που κάλυψαν τα πάντα! Ο δρόμος -ο σίγουρος προς το γκρεμό, ουσιαστικά ξεκίνησε όταν λυτρωθήκαμε από τους συνταγματάρχες και σκλαβωθήκαμε από πολιτικούς από τζάκια και φθηνούς πολιτικάντηδες, στους οποίους ως γνήσιοι και αφελείς Έλληνες, δίναμε λευκή επιταγή για το φαλίρισμα της χώρας μας!
Οι τράπεζες σίγουρα συνέβαλαν τα μέγιστα στην “εκτροπή”, που ήταν και πολιτικά καθοδηγούμενη με αποτέλεσμα κάποια στιγμή, να γίνει ουσιαστικά και πρακτικά ανεξέλεγκτη! Ο ρόλος των τραπεζων ειναι να διευκολυνουν την αναπτυξη δανείζοντας απο τις καταθεσεις των πολιτων για αναπτυξιακους σκοπους ειτε στο κρατος ειτε για επιχειρηματικές δραστηριότητες ή για στεγαστικές ανάγκες των πολιτών….. Μέχρι εδω λοιπόν όλα καλά. Η παρουσία τους… και η λειτουργία τους ήταν νομότυπη και λογιστικά σωστή….
Όταν ομως με… ανάποδες τιμονιές, με ας πούμε 1000 ευρω καταθέσεων, ενέκριναν δεκαπλάσια σε αξία δάνεια, όχι βέβαια με τυπωμενο χρημα αλλα με δικής τους εμπνευσεως χρηματοδοτικές αλχημείες… δεν ήταν πια και τόσο ευκολος ο οποιοσδήποτε έλεγχος, γεγονός όμως που κλιμακώνονταν από την έλλειψη πολιτικής βούλησης να ελεγχθεί, τη στιγμή που αυτό το όλο σκηνικό βόλευε τα μάλα στα σχέδιά τους τροφοδοτώντας τα γνωστά “θα”, χωρίς αντίκρυσμα! Και να ήταν μόνο αυτό; Ρεμούλες, δωροδοκίες, και γενικά διαφθορά ολοκλήρωναν και το τελευταίο κενό του παζλ! Πως να μην καταστραφεί η χώρα… πως να μην χρεωκοπήσει με τέτοιους πολιτικούς! Ποιος τότε ενδιαφερόταν για το πως θα αποπληρώνονταν το χρέος, όταν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, μετά από 30-40 χρόνια, καλούνταν να πληρώσουν τα δάνεια που έπαιρναν και τους τεράστιους τόκους στους οποίους είχαν συμφωνήσει;
Θα πει βέβαια κάποιος: ο τραπεζίτης παράγει άυλα αγαθά, δηλαδή Υπηρεσίες χρήματος. Είναι γεγονός από την άλλη, πως ποτέ η συνολική αξία του χρήματος σε οποιαδήποτε οικονομία δεν είναι ίση με την αξία των νομισμάτων που κυκλοφορούν. Όμως, δυστυχώς, ειδικά στη χώρα μας, το σύστημα σε αρκετά σημεία είχε εκτροχιαστεί και ξεφύγει…
Πέθανε ο Ανδρεας… έγινε πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης, αλλά μέσα στον πολιτικό χαμό που είχε ξεσπάσει, δεν έκανε και πολλά πράγματα, αν και είχε κάνει κάποιες σωστές προβλέψεις και χρόνια αργότερα δικαιώθηκε… Το χρέος όμως συνέχιζε να μεγαλώνει ακάθεκτο
Ακολούθησαν οι Σημήτιδες… μας έβαλαν με κόλπα σημίτικα, ξυπόλητους στην ΟΝΕ και οι τιμές ακόμα και σε βασικά αγαθά εκτοξεύθηκαν μέσα σε ένα πρωινό σε δυσθεωρητα ύψη… Το χρέος συνέχιζε να τραβά την ανηφόρα και να αυγατίζει!
Κάποια στιγμή μετά το “λεφτά υπάρχουν” του Γιωργάκη ήρθαν και τα μνημόνια, τα οποία ο ίδιος αυτοπροσώπως προανήγγειλε από το Καστελλόριζο! Ουσιαστικά τότε, κουνούσε μαντήλι και προσκαλούσε τους αναρχοαυτόνομους να πάρουν τα ηνία της χώρας στα λερωμένα από τις μολότοφ χέρια τους!
Ο Αντώνης Σαμαράς προσπάθησε πραγματικά να επιβιώσει η χώρα αλλά δεν τον άφησαν! Αν τον άφηναν να κάνει τη δουλειά του, θα είχαμε βγει από τα μνημόνια ήδη από το 2016 και δεν θα χρεωνόμαστε ακόμα 100 δις αχρείαστο καπέλο στο χρέος. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, απ’ ότι φάνηκε, ήταν ίσως το χειρότερο σενάριο που θα μπορούσε κάποιος να επιλέξει για τη διακυβέρνηση της χώρας και δυστυχώς φάνηκε…
Έτσι αισίως φθάσαμε στο σήμερα: στη διπλωματία και την εξωτερική πολιτική -λόγω Δένδια, για πρώτη φορά δεν πάμε καθόλου άσχημα. Στα εξοπλιστικά – λόγω του Παναγιωτόπουλου και της στιβαρής στρατιωτικής ηγεσίας, πάμε επίσης καλά και η χώρα θωρακίζεται! Μέσα όμως πάσχουμε και οι πολίτες διαισθάνονται τις δυσκολίες που έρχονται και διαμαρτύρονται με κάθε τρόπο… Μπορεί να έφυγαν τα μνημόνια, να απελευθερωθήκαμε εν μέρει από την επιτήρηση, αλλά οι πολίτες εξακολουθούν να ζουν με άδειες τσέπες, να μην βρίσκουν εργασία, να περνούν δύσκολα να χάνουν τα σπίτια τους από τα funds από τα οποία δεν τους προστάτευσε το κράτος και η χώρα να γεμίζει λαθρομετανάστες! Το ΕΣΥ πάσχει σοβαρά και στον ορίζοντα φαίνονται μεγάλα κύματα να πλησιάζουν Ήρθαν και οι παρακολουθήσεις βουλευτών, πολιτικών αρχηγών και δημοσιογράφων και έδεσε η σούπα! Πως διάολε θα σχηματιστεί κυβέρνηση όταν κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν επιθυμεί συνεργασία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη! Το σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ είναι να σχηματιστεί αριστερόστροφη κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα, που όπως όλα δείχνουν, θα είναι η Νέα Δημοκρατία! Μένει η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, αλλά όπως ο ίδιος δήλωσε, δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστεί το κόμμα του οποίου ηγείται με τον Κυριάκο Μητσοτάκη!
Κάτι πρέπει να πήγε πολύ λάθος για να συζητάμε τώρα, το ευτυχώς θεωρητικό ακόμα σενάριο ενδεχόμενης εξόδου του ΣΥΡΙΖΑ από τον πολιτικό του τάφο!
Πως κατάφερε αλήθεια ο σημερινός Πρωθυπουργός να κόψει όλες τις γέφυρες με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, να τα στρέψει εναντίον του και να κινδυνεύει η χώρα να αναστηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή να μείνει ακυβέρνητη;
Τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα φίλες και φίλοι… καθόλου μα καθόλου εύκολα!
