“Επέτρεψε αν θες, σε μια ορδή ισλαμιστών την είσοδο στη χώρα σου, και πολύ σύντομα θα γίνεις μάρτυρας της δημιουργίας μιας αρρωστημένης και άκρως επικίνδυνης κατάστασης, εκπεφρασμένης με εγκλήματα, ανωμαλία, παράνοια, φανατισμό, κοινωνικές εκρήξεις και ταραχές…”
Aν κάποια στιγμή αποφασίσουμε να ανατρέξουμε στην έννοια του θρησκευτικού φαινομένου, δεν είναι εφικτό να το ορίσουμε ξεκινώντας από την ορατή αντίθεση μεταξύ του φυσικού και της… “εξ αποκαλύψεως” αληθείας. Όντως, στην πρώτη των περιπτώσεων, η “θρησκεία” που ορίζεται ως “φυσική”, ουσιαστικά παραπέμπει άμεσα στη στάση του ανθρώπου, σε αυτό που ονομάζουμε “θρησκευτικότητα”.
Από την άλλη, στη δεύτερη περίπτωση, αυτό που θεωρείται “εξ αποκαλύψεως” οδηγεί άμεσα στο περιεχόμενο και τις οδηγίες που δεσμευτικά προτείνονται για την πίστη. Η νεώτερη εξέλιξη έχει ενισχύσει την πρώτη παράμετρο -αυτή της υποκειμενικότητας, με τη θρησκεία -ειδικά τις θρησκείες των άκρων, να γίνεται μια καθαρά θεωρητική έννοια που μπορεί να ερμηνευθεί κατά το δοκούν και a la cart!
Η φαινομενολογία της θρησκείας εμβαθύνει και διαφοροποιεί την ανθρώπινη διαίσθηση, προσανατολιζόμενη στη συνείδηση του θρησκευόμενου ατόμου, στην υπερβατική του εμπειρία και στην πραγματικότητα, για την οποία αρνείται μεθοδικά να αποφανθεί, υπακούοντας στα κελεύσματα κάποιων γραφών του παρελθόντος… πολλές φορές παρερμηνεύοντάς τες όταν τον συμφέρει!
Στον πολιτισμένο Δυτικό κόσμο, έγινε τουλάχιστον εφικτή η διαδικασία εκκοσμίκευσης της χριστιανικής θρησκείας, που δρομολογήθηκε και προόδευσε με τεράστια και σχετικά γρήγορα βήματα. Όμως και σε κάθε περίπτωση, η αναπαράσταση που έχουμε γι’ αυτό που θα έπρεπε να είναι γενικά μια θρησκεία και για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να εμπεριέχει ένα τέτοιο φαινόμενο, προκειμένου να μπορεί να οριστεί ως θρησκευτικό, παραμένει παρά ταύτα σημαδεμένη από το θρησκευτικό μοντέλο του χριστιανισμού, που υπήρξε και παραμένει η κυρίαρχη θρησκεία στον δυτικό κόσμο.
Ο όρος Ισλαμισμός αναφέρεται σε ένα πολιτικό, θρησκευτικό και πολιτιστικό κίνημα. Είναι ένα κίνημα ακραίων Μουσουλμάνων. Εμφανίστηκε βέβαια στους κόλπους του Ισλάμ, αλλά δεν το καλύπτει, αφού ένας πολύ σημαντικός αριθμός Μουσουλμάνων δεν το ακολουθεί. Μέσα στους κόλπους του Ισλαμισμού εμφανίστηκε και ο Τζιχαντισμός -το βίαιο και επεκτατικό Ισλάμ. Το κίνημα αυτό διεκδικεί την εφαρμογή του Ισλαμικού Νόμου -της Σαρίας, ως νόμου του κράτους με βίαια μέσα απορρίπτοντας κάθε δημοκρατικό δικαίωμα και κάθε ειρηνική διεκδίκηση ως μεγάλο αμάρτημα που τιμωρείται ακόμα και με θάνατο -οι τζιχαντιστές είναι αδιάσπαστο κομμάτι των Ισλαμιστών. Με αυτή την έννοια ένας Ισλαμιστής είναι ασφαλώς Μουσουλμάνος, αλλά ένας Μουσουλμάνος δεν είναι υποχρεωτικά ισλαμιστής ή τζιχαντιστής. Ο τελευταίος απορρίπτει πλήρως τη δημοκρατία ως έννοια, όπως και κάθε θεμελιώδη αρχή της.
Κάποια στιγμή στο πέρασμα των αιώνων, μας προέκυψε και… το Ισλάμ και οι εκφραστές του με τις καμήλες: η Αραβική χερσόνησος βρίσκονταν επί αιώνες στη σφαίρα του Ελληνικού και του Περσικού πολιτισμού. Τον 2ο αιώνα όμως μ.Χ., οι δυνάμεις αυτές παρήκμασαν και ετσι εξαπλώθηκε ο αραβικός νομαδισμός. Από τον 4ο αιώνα και μετά, αυτοί οι νομάδες απετέλεσαν τους κύριους ανταγωνιστές και του Βυζαντίου και της Περσίας!
Φθάνοντας στο σήμερα αντιμετωπίζουμε παραδείγματα ακραίων αυταρχικών ισλαμικών καθεστώτων, που χαρακτηρίζονται από απόλυτη περιφρόνηση προς τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών τους, καθώς και η χωρίς ενδοιασμούς προσφυγή σε κατασταλτικές μεθόδους, συχνά ακραίες. Σήμερα στον 21ο αιώνα μ.Χ. οι ισλαμιστές μετά από τις γενοκτονίες του προηγούμενου αιώνα, συνεχίζουν να επιδίδονται σε θηριωδίες που συχνά ξεπερνούν ακόμα και την πιο νοσηρή φαντασία, έχοντας βάλει στο στόχαστρο την Ευρώπη την οποία προσπαθούν να καταλάβουν με τις ορδές ξυπόλυτων που στέλνονται με κάθε τρόπο, κάτι που αποτελεί κρίσιμη υβριδική απειλή για τον Δυτικό κόσμο που ακόμα δυστυχώς κοιμάται!.
Πού μπορεί όμως να αποδοθεί αυτό το πρωτοφανές κύμα βίας, επεκτατισμού και αγριότητας; Σε ποιον βαθμό οι ρίζες παρόμοιων φαινομένων και πρακτικών βρίσκονται στα ίδια τα θεμέλια του Ισλάμ, στο ιδρυτικό του κείμενο, το Κοράνι; Είναι η μισαλλοδοξία και η μη ανοχή προς την διαφορετικότητα ως προς το Ισλάμ; Πώς συνδέονται όλα αυτά με την ιστορία των λαών;
Σε ποιον βαθμό οι ακραίες θέσεις του Ισλάμ απέναντι στο “διαφορετικό” αλλά και γενικά απέναντι στις γυναίκες, έχουν όχι μόνο θρησκευτικές, αλλά και ψυχαπαθολογικές ρίζες;
Χρήζει αλλαγών και εξωραϊσμού η μουσουλμανική έκφραση της πίστης που είναι αρρωστημένη! Όλη η ιστορία της θρησκείας αυτής και πολλά από τα κελευσματά της έχουν παραποιηθεί βάναυσα, διότι όλοι εκείνοι που δημιούργησαν τον ισλαμισμό, ήταν άνθρωποι, αποσυνάγωγοι και κοινωνικό- πολιτιστικά εξοστρακισμένοι.
Στην Τουρκία εξελίσσεται ένας βίαιος και ακραίος μετασχηματισμός υπό τον Ρετζεπ Ταγγιπ Ερντογάν: Η φυσιογνωμία της χώρας αλλάζει σε ισχυρή θρησκευτική και συντηρητική κατεύθυνση και επηρεάζεται ανάλογα και η συμπεριφορά της στο περιφερειακό, στο διεθνές γίγνεσθαι, αλλά και ως προς την Ελλάδα.
-Στο εσωτερικό όχι πλέον της Τουρκίας, αλλά της νέας κρατικής οντότητος -το Ερντογανιστάν, δημιουργείται πλέον ένα μονοπρόσωπο σύστημα προεδρικής δικτατορίας, χωρίς θεσμικά αντίβαρα, με τον Τούρκο πρόεδρο να επιχειρεί να συγκεράσει το θρησκευτικό στοιχείο με το ακραίο εθνικιστικό. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η επιλογή του Μπαχτσελί -ενός υπερήλικα-ανώμαλου, ως κυβερνητικού του εταίρου!
Σήμερα, οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση δοκιμάζονται σοβαρά αλλά και οι Δυτικοί προσπαθούν να τις διατηρήσουν λειτουργικές, κάτι που φαντάζει από δύσκολο έως αδύνατον.
Το ερώτηματα που τίθενται είναι καίρια και κρίσιμα:
- Πώς μπορεί πλέον η Τουρκία των ακραίων να ανταπεξέλθει στα πολλαπλά μέτωπα που έχει ανοίξει το τουρκικό βαθύ κράτος στο εσωτερικό και το εξωτερικό;
- Είναι σε τελευταία ανάλυση ικανή η Τουρκία του Ερντογάν -το ακραία ισλαμικό Ερντογανιστάν, να αναθεωρήσει τον στρατηγικό του προσανατολισμό και να συμπορευθεί με την πολιτισμένη Δύση;
Δυστυχώς ο ισλαμιστής δεν γίνεται φίλος… μιας και δεν θέλει να ενταχθεί σε μια πολιτισμένη δυτική κοινωνία, αλλά αντιθέτως θέλει να επιβάλει τους δικούς του απάνθρωπους νόμους, πληθαίνοντας σαν τα κουνέλια, με απώτερο στόχο να επικρατήσουν δημογραφικά!
Εμείς στην Ευρώπη δεν θέλουμε το Ισλάμ… δεν θέλουμε τη “σαρία”, δεν θέλουμε τις γυναίκες μας με χιτζανπ, μαντίλα ή μπούρκα… Δεν θέλουμε να τις δέρνει η θρησκευτική αστυνομία στο δρόμο, ούτε να τις λιθοβολούν! Δεν δεχόμαστε τον σεξουαλικό τους ακρωτηριασμό! Θέλουμε τις γυναίκες ισότιμες στην κοινωνία και ισότιμες ως πολίτες και συντρόφους στη ζωή! Δε θέλουμε τον ισλαμισμό, γιατί είμαστε άνθρωποι και όχι ζώα σε κοπάδι, χωρίς κρίση, βούληση και ευαισθησίες…
Τον ισλαμιστή δεν προσπαθείς να τον κάνεις φίλο και συνοδοιπόρο, διότι μισεί κάθε τι το διαφορετικό -έχει γαλουχηθεί να το μισεί!
Άλλο μουσουλμάνος και άλλο ισλαμιστής! Τους πρώτους τους σεβόμαστε διότι ο καθένας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να πιστεύει σε όποιο Θεό ή Θεότητα επιθυμεί! Τον δεύτερο όμως -τον ισλαμιστή ακραίο, πρέπει να τον πατήσουμε σαν σκουλήκι εμποδίζοντάς τον να μας επιβληθεί και να καταστρέψει τον τρόπο ζωής μας, τον πολιτισμό μας, τα ήθη, τα έθιμα και τη πίστη μας!
Στους ανατολικούς γείτονές μας λέμε πως… αν διανοηθούν να επιχειρήσουν το “απονενοημένο”, επιτιθέμενοι κατά της Ελλάδος… “πρώτα θα τους λιανίσουμε και θα τους κάψουμε και ίσως μετά να αναρωτηθούμε ποιοί ήταν… αν βέβαια είναι εφικτή η αναγνώρισή τους! Ίσως τότε το DNA να αποδειχθεί ως ο μοναδικός τρόπος αναγνώρισης και ταυτοποίησης των εισβολέων!”
