Μια εξαιρετική πρωτοβουλία πήρε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Βούλας, καθώς 13 μαθητές συνοδευόμενοι από τους γονείς τους ταξίδεψαν στους Αρκιούς, στην άγονη γραμμή, για να παρελάσουν με τον μοναδικό μαθητή του νησιού, τον μικρό Άγγελο. Η ιδέα και όλη η κινητοποίηση για την υλοποίηση αυτής της -δύσκολης αλλά σημαντικής- προσπάθειας ανήκει στον Γιώργο Ντούτσουλη, Πρόεδρο του Συλλόγου του σχολείου και της Ένωσης Συλλόγων 3Β, ο οποίος μαζί με γονείς και μαθητές του δημοτικού της Βούλας κάνουν αυτό το μακρινό, συμβολικό ταξίδι.
Οι Αρκιοί είναι ένα πολύ μικρό νησάκι των Δωδεκανήσων με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους, ανάμεσα στους οποίους και ο δεκάχρονος Άγγελος, ο οποίος την 25η Μαρτίου θα παρέλαυνε στο νησί ως ο μοναδικός μαθητής του. Με αφορμή, λοιπόν, ένα άρθρο που είχε κυκλοφορήσει λίγο μετά την 28η Οκτωβρίου, όταν ο Άγγελος έκανε πράγματι μόνος του παρέλαση στο νησί, ο Γιώργος μαζί με μία ομάδα γονέων από το σχολείο αποφάσισε να δράσει και να μην επιτρέψει να συμβεί ξανά αυτό. Έτσι και έγινε. «Ήταν μια ιδέα που μου ήρθε τον Νοέμβριο του 2022, όταν κάποιος μου μίλησε για το συγκεκριμένο νησί. Αυτό που με στεναχώρησε περισσότερο απ’ όλα ήταν η λεζάντα ενός άρθρου, όπου έγραφε, αν θυμάμαι καλά, “Πάλι μόνος θα παρελάσει”. Κατά τη γνώμη μου έκανα το αυτονόητο. Πείσμωσα, θύμωσα και είπα “όχι, δεν θα είναι μόνος του”», εξηγεί ο ίδιος στο NouPou.
Μένοντας έκπληκτοι από αυτήν την κίνηση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, αποφασίσαμε να μάθουμε όλη την ιστορία με λεπτομέρειες, τόσο για το ταξίδι των μαθητών, όσο και για την καθημερινότητα των κατοίκων στο νησί των Αρκιών. Μιλήσαμε με γονείς και μαθητές του 1ου Δημοτικού, με τον ίδιο τον Γιώργο Ντούτσουλη αλλά με τη μητέρα του μικρού Άγγελου, την κ. Νεκταρία Σπύρου, και τη μοναδική δασκάλα του νησιού, κ. Ιωάννα Θεοφανίδου.
Μάλιστα, το NouPou αποφάσισε να στηρίξει ως χορηγός επικοινωνίας την πρωτοβουλία και το ταξίδι στους Αρκιούς, συμβάλλοντας έτσι στην προβολή αυτή της δράσης, με στόχο όλο και περισσότερα αντίστοιχα εγχειρήματα να πραγματοποιούνται σε όλη την Ελλάδα.
Γιώργος Ντούτσουλης: «Είναι ένα ταξίδι πραγματικά δύσκολο, αλλά υψηλής παιδαγωγικής αξίας»
Από την πρώτη σκέψη αυτού του ταξιδιού, που πέρασε εκείνη τη φθινοπωρινή μέρα από το μυαλό του Γιώργου, μέχρι την τελική πραγματοποίησή του, μεσολάβησε θα λέγαμε ένα πέλαγος από προκλήσεις, δυσκολίες και προετοιμασίες: Η διαδικασία ήταν εξαιρετικά δύσκολη και φυσικά, χρονοβόρα.
Επιγραμματικά: Έγιναν επαφές με κρατικούς φορείς και με διάφορους πιθανούς χορηγούς, που θα μπορούσαν να στηρίξουν όλη αυτή την προσπάθεια. Υπήρξε συνεχής επικοινωνία με τους ανθρώπους του νησιού, ώστε να βρεθούν καταλύματα, αλλά και ένας τρόπος προκειμένου να περάσουν μαθητές και γονείς από τα μεγάλα απέναντι νησιά στους Αρκιούς -δεδομένου ότι εδώ και τέσσερις μήνες δεν υπάρχει πια πλοίο της γραμμής για εκεί, λόγω βλάβης. Αναζητήθηκαν χρηματικοί πόροι, προκειμένου να γίνει εφικτό το ταξίδι. Και, φυσικά, έπρεπε να ενημερωθούν αναλυτικά μαθητές και γονείς, να συμφωνήσουν για το ταξίδι και να πάρουν την απόφαση να το κάνουν. «Ήταν πολύ δύσκολη η οργάνωση. Ευτυχώς συναντήσαμε στον δρόμο μας μερικούς ανθρώπους που μας βοήθησαν να βρούμε κάποιες χορηγίες και τότε το ταξίδι αυτό έμοιαζε πιο κοντινό. Μας στήριξαν, ακόμη, άνθρωποι και επιχειρηματίες της Βούλας και χάρη σε όλους αυτούς καταφέραμε να μειώσουμε αρκετά το κόστος του ταξιδιού. Υπήρχαν ορισμένοι που μας βοήθησαν έστω και με δέκα ευρώ. Τους ευχαριστώ εξίσου με αυτούς που μας έδωσαν περισσότερα», δηλώνει ο Γιώργος Ντούτσουλης στο NouPou.
Όπως μας εξηγεί ο ίδιος, στην προσπάθεια του να βρει χορηγούς ήρθε αντιμέτωπος με πολλες κλειστές πόρτες, ωστόσο μιλά με ευγνωμοσύνη για όσους στήριξαν αυτή την πρωτοβουλία. «Ευχαριστούμε πολύ τους χορηγούς που μας στήριξαν: Clinitest (Ιωάννης Κλεινάκης), Απίδα Travel Management Agency, Γέφυρα Α.Ε. “Χαρίλαος Τρικούπης”, Element Shipmanagement Ltd, Ηλεκτρικά Ρουμελιώτης στη Βούλα, Handy Chart Ltd, Learn to Help, Εκδόσεις Μικρή Σελήνη, ο Δημήτρης Σαλμάς, και πολλούς ακόμη γονείς του σχολείου μας. Επιπλέον θα ήθελα να αναφέρω ότι οι διευθυντές πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Δωδεκανήσου και Ανατολικής Αττικής χαιρέτισαν και στήριξαν την προσπάθειά μας, όπως έκαναν και η κ. Ελένη Ψιλού (διευθύντρια του σχολείου) και η Ιωάννα Θεοφανίδου (δασκάλα στους Αρκιούς), οι οποίες μας ενθάρρυναν με τόσο συγκινητικό τρόπο, που η εκτέλεση αυτού του ταξιδιού ήταν πια μονόδρομος».
Το ταξίδι παρέμενε δύσκολο. Οι Αρκιοί έχουν μείνει χωρίς σύνδεση με τα υπόλοιπα νησιά και έτσι γίνεται ακόμη πιο δυσπρόσιτος προορισμός για τον οποιονδήποτε. «Καταφέραμε να μειώσουμε ακόμη περισσότερο τα έξοδα, καθώς ταξιδέψαμε με αεροπορικού τύπου καθίσματα για τους Λειψούς την Πέμπτη. Σήμερα, Παρασκευή πρωί, περάσαμε στους Αρκιούς με φουσκωτά, καθώς δεν υπάρχει κάποιο άλλο μέσο. Με φουσκωτά θα ταξιδέψουμε για την Πάτμο την Κυριακή ώστε να επιστρέψουμε στην Αθήνα με το καράβι. Είναι ένα ταξίδι πραγματικά δύσκολο, αλλά υψηλής παιδαγωγικής αξίας. Για τα παιδιά, αλλά και για εμάς θα είναι μια εμπειρία μοναδική, όπως και για τον Άγγελο», προσθέτει.
Μάλιστα, με αφορμή το ταξίδι αυτό στους Αρκιούς, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Βούλας, παίρνοντας έμπνευση από το όνομα του μικρού Άγγελου, θέλει να ξεκινήσει τον θεσμό «Όπου Υπάρχουν Άγγελοι», ώστε κανένα παιδί να μην είναι μόνο του επειδή οι συνθήκες τα έφεραν έτσι. «Ουσιαστικά, θέλουμε να ξεκινήσουμε με τον Σύλλογο αυτήν την προσπάθεια, καθώς έψαξα και βρήκα ότι υπάρχουν πολλά σχολεία στην Ελλάδα με παρόμοια ζητήματα, τα οποία μπορεί να μην έχουν κι αυτά μόνο έναν μαθητή, αλλά δύο ή τρεις -που ουσιαστικά δεν έχει μεγάλη διαφορά. Μπορούν λοιπόν να γίνονται αντίστοιχες πράξεις την 28η Οκτωβρίου ή την 25η Μαρτίου αλλά μπορούν να οργανώνονται σε τέτοια μέρη και σχολικές εκδρομές. Με ενδιαφέρει όλο αυτό να μη σβήσει, να μην είναι ένα πυροτέχνημα που θα εξαφανιστεί έτσι απλά», τονίζει ο Γιώργος, ενώ προσθέτει πως «Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν σε ένα μέρος τόσο αποκομμένο, να δουν την ακριτική Ελλάδα, αλλά και ο ίδιος ο Άγγελος να δει και να συνδεθεί με αυτά τα παιδιά».
Λίγο πριν τη μεγάλη μέρα, οι γονείς και οι μαθητές που συμμετέχουν σε αυτήν την προσπάθεια ανυπομονούσαν για το ταξίδι στους Αρκιούς και για τη γνωριμία με τον μικρό Άγγελο. Εμείς τους συναντήσαμε στο σχολείο τους στη Βούλα και ζήσαμε από πρώτο χέρι τον ενθουσιασμό τους για το εγχείρημα. Παρακάτω παραθέτουμε μερικά από τα λόγια των γονέων:
Δημήτρης: «Η ιδέα ήρθε από τον Γιώργο και εγώ αμέσως είπα ναι. Η καταγωγή μας είναι από τη Χίο, ένα μέρος όπου θα θέλαμε να πηγαίνουμε και εμείς πιο τακτικά, αλλά δεν είναι εύκολο. Και, όπως δεν είναι εύκολο να πάμε εκεί, έτσι δεν είναι εύκολο και το ταξίδι στους Αρκιούς. Είναι μια πολύ ωραία ιδέα και είναι κρίμα να μη γίνεται από περισσότερους και πιο συχνά. Χαίρομαι πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία. Μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε εκεί περισσότερο καιρό».
Γιοβάννα: «Είμαι πολύ ενθουσιασμένη, δεν έχω πάει ξανά στους Αρκιούς και πιστεύω ότι θα είναι μια εμπειρία ζωής και για μένα και για την κόρη μου, την Ίριδα. Το γεγονός ότι πάμε να σταθούμε δίπλα στον Άγγελο, ο οποίος είναι το μοναδικό παιδί στο σχολείο, είναι εξαιρετικά σημαντικό».
Ελένη: «Από τότε που μας το είπε ο Γιώργος, προσωπικά ενθουσιάστηκα και χάρηκα γιατί αντιλήφθηκα ότι με λίγη θέληση και αρκετή προσπάθεια τα πάντα μπορούν να γίνουν. Μόνο και μόνο που δίνουμε χαρά σε ένα παιδί το οποίο είναι μόνο του στο νησί, είναι φοβερό. Και ο γιος μου, μου λέει ήδη ότι θέλει να πηγαίνουμε εκεί πιο συχνά. Αγωνιούσαν όλοι τους εδώ και καιρό να γνωρίσουν τον Άγγελο, το περίμεναν πώς και πώς».
Tον ενθουσιασμό τους εξέφρασαν όμως και τα ίδια τα παιδιά. Η Άρτεμις, ο Ανδρέας, η Ωκεανίδα, η οποία είναι μόλις τριών χρόνων, ο Πρωτέας, η Αριάνα και ο Νικόλας (ο οποίος, μάλιστα, μας είπε ότι θα πάρει μαζί το καλάμι του και θα πάει για ψάρεμα με τον Άγγελο στο νησί), ήταν μερικά από τα παιδιά που συναντήσαμε και που ταξιδεύουν στους Αρκιούς για να παρελάσουν.
Όσα λέει η μητέρα του μικρού Άγγελου
Ο Άγγελος είναι, όπως προαναφέραμε, το μοναδικό παιδί στο νησί των Αρκιών. Αυτό σημαίνει ότι η καθημερινότητά του είναι αρκετά δύσκολη, παρά το γεγονός ότι οι γονείς του, καθώς και οι υπόλοιποι κάτοικοι του νησιού προσπαθούν να του προσφέρουν όσο περισσότερα μπορούν. Το γεγονός ότι ο Άγγελος είναι ο μοναδικός μαθητής στο νησί αποτελεί και τον λόγο που το σχολείο δεν κλείνει. Και κανένας δεν το θέλει αυτό, αφού, όπως μας λέει και η μητέρα του, Νεκταρία Σπύρου, το σχολείο είναι αυτό που δίνει ζωντάνια στους Αρκιούς.
Το NouPou επικοινώνησε με την κ. Σπύρου, η οποία μίλησε για το πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητα στο νησί, το ενδεχόμενο το σχολείο να κλείσει, τη στάση του Δήμου, την πρωτοβουλία των μαθητών από τη Βούλα να παρελάσουν μαζί με τον γιο της την 25η Μαρτίου και την ανυπομονησία των δυο τους να τους υποδεχτούν. Ο λόγος στην ίδια:
«Ο Άγγελος τα δύο τελευταία χρόνια είναι ουσιαστικά το μοναδικό παιδί στο νησί. Μέχρι πέρυσι υπήρχε ένα ακόμη κοριτσάκι μαζί με τον πατέρα του. Όμως, δεδομένου ότι δεν είχαν καταγωγή από το νησί, ήταν δύσκολη η παραμονή τους εδώ, οπότε αναγκάστηκαν να φύγουν. Πριν τον Άγγελο στο νησί δασκάλα ήταν η χαρισματική Μαρία Τσιαλέρα, που είχε και εκείνη τότε έναν μόνο μαθητή, τον Χρήστο. Ο Χρήστος ήταν το μοναδικό παιδί από την οικογένειά του που πήγε Γυμνάσιο. Για μερικά χρόνια πήγαινε σχολείο μαζί με τον αδελφό του, τον Παναγιώτη, όμως ο τελευταίος δε συνέχισε στο Γυμνάσιο. Το νησί, άλλωστε, δεν έχει Γυμνάσιο-Λύκειο και ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει ένα παιδί σε αυτές τις βαθμίδες είναι να μετακομίσει η οικογένεια σε μεγαλύτερο νησί. Απ’ ό,τι αντιλαμβάνεστε, πριν από εμάς, το δημοτικό σχολείο των Αρκιών λειτουργούσε με παιδιά από τη συγκεκριμένη οικογένεια».
«Ο Άγγελος δεν θα μπορεί να συνεχίσει αργότερα εδώ το σχολείο, καθώς δεν υπάρχει Γυμνάσιο στο νησί. Το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να δημιουργήσει Γυμνάσιο-Λύκειο για έναν μαθητή. Αυτό το γνωρίζουμε καλά γιατί η Μαρία Τσιαλέρα πριν από τρία χρόνια έκανε μεγάλη προσπάθεια να ανοίξει Γυμνάσιο για τον μαθητή της, τον Χρήστο. Η απάντηση του κράτους ήταν αρνητική. Οπότε ο Άγγελος, λόγω της καταγωγής μου από τους Λειψούς, θα πάει στο Γυμνάσιο Λειψών. Διαφορετικά, θα έπρεπε να πάει στην Πάτμο, διότι το νησί των Αρκιών ανήκει διοικητικά στην Πάτμο».
«Για ένα παιδί η ζωή στο νησί είναι δύσκολη. Δεν υπάρχουν δραστηριότητες, γι’ αυτό αναγκάζεται να συναναστρέφεται με ενήλικες κι αυτό δεν είναι πάντα ευχάριστο όταν βρίσκεσαι στην προεφηβεία. Αυτό που δίνει χαρά στον Άγγελο είναι το ψάρεμα με τον πατέρα του κι ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους ήρθαμε στο νησί των Αρκιών από τους Λειψούς. Θέλαμε αφενός να είναι ο Άγγελος κοντά στον πατέρα του, τον Μιχάλη, και αφετέρου να μην επιτρέψουμε να κλείσει το Δημοτικό Σχολείο Αρκιών. Ο Μιχάλης εργάζεται όλο τον χρόνο στο νησί. Δυστυχώς, υπάρχει μοναχικότητα εδώ. Ειδικά για ένα παιδί όλο αυτό είναι δύσκολο. Η μοναδική παιδική χαρά στο νησί βρίσκεται στο δημοτικό σχολείο, όμως τα τελευταία χρόνια είναι σε άθλια κατάσταση. Δεν υπάρχει ένα γήπεδο και η μοναδική μπασκέτα που υπάρχει είναι επικίνδυνη. Το παιδί ουσιαστικά μόνο μέσα από το σχολείο δραστηριοποιείται. Παράλληλα, με ιδιωτική πρωτοβουλία γίνονται και μερικές ακόμη δραστηριότητες, γι’ αυτό και ευχαριστούμε όλους τους ανθρώπους για την ενσυναίσθησή τους. Ευχαριστούμε θερμά το σχολείο στη Βούλα για την πρωτοβουλία τους να έρθουν. Ο Άγγελος είναι ενθουσιασμένος, συγκινημένος, και ανυπομονεί να γνωρίσει νέους φίλους».
«Ξέρετε, το Δημοτικό Σχολείο Αρκιών είναι ένα πολύ ιδιαίτερο σχολείο. Και είτε το πιστεύετε είτε όχι, η ύπαρξή του δίνει ζωντάνια στο νησί. Το καλύτερο θα ήταν το κράτος να έδινε τη δυνατότητα σε νέες οικογένειες να μείνουν εδώ. Αυτό θα αποτελούσε τον βασικό λόγο για να μείνει το σχολείο ανοιχτό. Ο Άγγελος θα είναι μάλλον και ο τελευταίος μαθητής του σχολείου. Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει τα επόμενα χρόνια νέος μαθητής. Μακάρι να κάνω λάθος. Αλλά πια δεν το πιστεύω. Όχι, γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελαν να ζήσουν σε ένα μικρό νησί, αλλά γιατί δεν υπάρχουν προοπτικές. Δεν υπάρχουν σπίτια στο νησί. Ούτε εργασία. Μόνο τη θερινή περίοδο στις ταβέρνες του νησιού».
«Οι δυσκολίες είναι πολλές για μία νέα οικογένεια. Το κράτος δεν στηρίζει τις οικογένειες που επιθυμούν να ζήσουν εδώ. Και δεν μιλώ με επιδόματα, αλλά έμπρακτα, με προγράμματα που να δίνουν προοπτικές για τον τόπο και για τους κατοίκους του. Είμαστε 40 ψυχές εδώ και θα μπορούσαμε να είμαστε υπόδειγμα νησιού. Δυστυχώς, όμως, μας ξεχνούν. Οι Αρκιοί ανήκουν στον Δήμο της Πάτμου, ωστόσο δεν υπάρχει στο νησί μας κάποιος αντιπρόσωπος που να ζει εδώ, ώστε να αντιλαμβάνεται καλύτερα τα προβλήματά μας. Όλοι είναι περαστικοί. Θα έρθουν στο νησί για μια επίσκεψη κι αποχωρούν την ίδια μέρα».
Η μαρτυρία της δασκάλας του σχολείου των Αρκιών: «Προσπαθώ να ισορροπήσω ταυτόχρονα τον ρόλο της δασκάλας, της συμμαθήτριας και της φίλης»
Η δασκάλα των Αρκιών για τη φετινή σχολική χρονιά, Ιωάννα Θεοφανίδου, μίλησε επίσης στο NouPou, σχολιάζοντας την κίνηση των μαθητών και των γονιών από τη Βούλα, αλλά εκφράζοντας και τις σκέψεις της για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ως κάτοικος του νησιού, το οποίο παρά τα πολλά του θετικά, αποτελεί έναν ιδιαίτερα δύσκολο τόπο για να ζεις.
«Έφτασα στο νησί τον Σεπτέμβριο, είμαι εδώ επτά μήνες. Οι Αρκιοί είναι ένα στολίδι. Είναι ένα πανέμορφο νησί, ωστόσο δεν παύει να είναι ένα δυσπρόσιτο μέρος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Για παράδειγμα, σκεφτείτε πως στο νησί δεν υπάρχει φούρνος, σούπερ μάρκετ, φαρμακείο. Όλα όσα θεωρούνται αυτονόητα σε έναν άλλον τόπο, εδώ δεν είναι. Όλα τα απαραίτητα έρχονται με μικρά καράβια στο νησί, αν και λόγω μποφόρ πολλές φορές σταματάνε και τα απαγορευτικά μπορεί να κρατούν μέρες. Είναι ένα νησί με πολλές δυσκολίες. Οι άνθρωποι εδώ προσπαθούν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα».
«Το να έχω έναν μόνο μαθητή στην τάξη είναι κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Στην επαγγελματική μου πορεία δεν το είχα ζήσει ξανά. Είναι σαν να κάνεις ιδιαίτερα. Η μέρα μας ξεκινά με μια γλυκιά καλημέρα και πολλά χαμόγελα. Έπειτα κάνουμε την πρωινή μας προσευχή, παρατηρούμε λίγο τον καιρό και μετά αφιερώνουμε λίγα λεπτά να πούμε τα νέα μας ώσπου να ξεκινήσει το μάθημα. Η διδασκαλία δεν διαφέρει πολύ σε σχέση με τα υπόλοιπα σχολεία. Ακολουθούμε το πρόγραμμα και την ύλη της Δ’ δημοτικού, όπως κάνουν παντού στην Ελλάδα και τα παιδαγωγικά μοντέλα που ακολουθούμε ταιριάζουν σε αυτά μίας κανονικής τάξης, με τη μόνη διαφορά, βέβαια, ότι δεν μπορούν να γίνουν ομαδικές εργασίες, διάλογος και συζητήσεις με συμμαθητές. Αν και τον ρόλο του συμμαθητή τον παίρνω εγώ πολλές φορές. Από τη μεριά μου προσπαθώ να ισορροπήσω ταυτόχρονα τον ρόλο της δασκάλας, της συμμαθήτριας και της φίλης. Είναι ιδιαίτερες οι συνθήκες, αλλά έχουμε δεθεί πολύ με τον Άγγελο. Κατέχει μια παντοτινή θέση στην καρδιά μου και νιώθω περήφανη που είμαι δασκάλα ενός υπέροχου παιδιού».
«Με τον Άγγελο δεν είμαστε μαζί μόνο στο σχολείο. Πηγαίνουμε τα απογεύματα για περπάτημα ή κάποιες φορές για ψάρεμα. Είναι σαν να είμαστε μια μεγάλη οικογένεια όλο το νησί. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι ελάχιστοι. Είναι όλοι τους υπέροχοι, με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και δεν έχω νιώσει ποτέ μόνη μου. Με συγκινεί βαθιά αυτό. Αν και είναι δύσκολο για έναν νέο άνθρωπο, 26 ετών, να ζει σε τέτοιες συνθήκες, πραγματικά δεν ένιωσα στιγμή φόβο ή ότι δεν έχω κάποιον άνθρωπο να απευθυνθώ. Με έχουν κάνει να νιώσω πως ό,τι χρειαστώ μπορώ να στηριχτώ σε εκείνους».
«Με το τηλεφώνημα του κ. Ντούτσουλη ενθουσιάστηκα. Είμαι βαθιά συγκινημένη με αυτήν την κίνηση στήριξης και αγάπης του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Βούλας προς το σχολείο μας. Το δημοτικό σχολείο των Αρκιών βρίσκεται κυριολεκτικά στην άκρη της Ελλάδας, με την προσέγγιση στο νησί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Δεν μπορεί δηλαδή να έρθει κάποιος απευθείας στο νησί μας, χρειάζεται σίγουρα να διανυκτερεύσει κάπου και να περάσει από δύο ή τρία λιμάνια -γεγονός που προσθάτει επιπλέον αξία στο εγχείρημα του Συλλόγου. Και εγώ και ο Άγγελος ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι και περιμέναμε πώς και πώς τα παιδιά και τους γονείς. Από τη μέρα που το μάθαμε, στο σχολείο μιλούσαμε κάθε μέρα γι’ αυτό. Φανταζόμασταν πώς θα είναι, οργανώναμε τη μέρα μας και το πρόγραμμα για να τους πάμε εκδρομή, να τους δείξουμε τις ομορφιές του νησιού. Σκεφτόμασταν επίσης ότι το νησί θα γεμίσει γέλιο και ζωντάνια και εννοείται χαρήκαμε πολύ διότι στην παρέλαση θα είμαστε όλοι μια μεγάλη ομάδα!».
ΠΗΓΗ NouPou
Κείμενο: Άννυ Τζαβέλλα
