Του Θοδωρή Γιάνναρου
Ζούμε εποχές απίστευτου πολιτικού κάλλους, που ναι μεν είναι διασκεδαστικό, αλλά από την άλλη, ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τη χώρα και την δημοκρατία! Όποιος έχει την εντύπωση, ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί βοηθά την Ελλάδα ή δίνει μπόνους στη “μοναχική” κυβερνητική παράταξη, μάλλον κάνει λάθος, μιας και παρακολουθεί τις εξελίξεις, πιθανώς χωρίς να κάνει τους απαραίτητους συνειρμούς και αποσπασματικά!
Η Νέα Δημοκρατία αποδεικνύεται ως η μόνη πολιτική δύναμη στη χώρα, που θα μπορούσε εν δυνάμει να ενώσει τους Έλληνες, προτείνοντας μια ρεαλιστική πρόταση πολιτικής, απόλυτα κοστολογημένη και πλήρως εφαρμόσιμη, όμως αυτή την χρονική περίοδο -δυστυχώς για εκείνη, τα υπόλοιπα κόμματα έχουν βαλθεί να μπερδέψουν τους πολίτες με τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές τους επιλογές και στρατηγικές, με τον ΣΥΡΙΖΑ να αυτοδιαλύεται, το ΠΑΣΟΚ να μην καρπώνεται την χασούρα του και να αρκείται στη προσωρινή δεύτερη θέση στην οποία βρέθηκε καθαρά συγκυριακά… κάνοντας όνειρα, το ΚΚΕ ανεβαίνει εισπράττοντας την διαμαρτυρία, χωρίς όμως κάποια κυβερνητική προοπτική, ο Βελόπουλος σταθερά γύρω από το 4% χωρίς όμως πολιτικό υπόβαθρο και σοβαρά στελέχη, η Ζωή το παλεύει, αλλά με… δομικά προβλήματα στο κόμμα της, ενώ τα δύο τελευταία κόμματα στη Βουλή -Νίκη και Σπαρτιάτες, αποτελούν αχνούς διάττοντες… σε νομοτελειακή κατακρήμνιση!
Η μοναξιά της εξουσίας όμως είναι θέμα σημαντικό από μόνη της… και εξ’ ορισμού! Αποτελεί την καλύτερη και αρτιότερη ευκαιρία να προβάλλει ένας “ηγέτης” τις όποιες ανασφάλειες του, τα κόμπλεξ και όλα τα αρνητικά του χαρακτηριστικά, χωρίς να υπάρχει έστω απόχρωση αντίλογου στον αέρα… χωρίς να υπάρχει κάποιος, που να μπορεί να του διαμηνύσει κάτι, ή τουλάχιστον να τον προειδοποιήσει πως κάνει λάθος… Κανένας… απολύτως κανένας! Ούτε για τις τακτικές και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί, ούτε για τα πιθανά λάθη στις αποφάσεις που παίρνει, ούτε για αυτά τα οποία έπραξε ή δεν έπραξε. Συνήθως η μοναξιά της εξουσίας τον κάνει να ξεχνά, πως κάπου εκεί έξω, υπάρχει και η τελική κρίση, που τον περιμένει αμείλικτη στη γωνία -η Νέμεσις, που έχει τη συνήθεια να μην ξεχνά και να αποδίδει… τα του Καίσαρος τω Καίσαρι!
Απ’ ότι διαφαίνεται λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία και ο Πρωθυπουργός κος Κυριάκος Μητσοτάκης θα παίζουν παιχνίδι μόνοι τους, τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2024, μιας και απέναντί τους δεν υπάρχει κάποια υπολογίσιμη αντιπολιτευτική δύναμη… όμως τα πράγματα θα αλλάξουν, γιατί απλά, δεν μπορεί να παραμείνουν ως έχουν… Στη Δημοκρατία δεν υφίσταται “ηγεμόνας” και οι “τάσεις ηγεμονισμού” σβήνουν με συνοπτικές διαδικασίες -είναι το “ένστικτο αυτοσυντήρησης” των δημοκρατιών, που παραμένει πάντα ενεργό και σε εγρήγορση!
Μερικούς μήνες πριν τις ευρωεκλογές οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν αυτό που διαπιστώθηκε στις κάλπες. Η κυβερνητική πλειοψηφία παρ’ όλο που μεσολάβησαν πρωτοφανείς καταστροφές, συνεχίζει να απολαμβάνει τη μοναξιά της κορυφής στην οποία παραμένει σταθερά από τον Ιούλιο του 2019 και καθημερινά επιβεβαιώνεται. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, παρά τις αρρυθμίες και τις αστοχίες σε αρκετούς τομείς, μοιάζουν… ανοξείδωτοι. Μπορεί οι πολίτες να δυσανασχετούν π.χ. με την ακρίβεια ή την έλλειψη ασφάλειας στις γειτονιές, αλλά δεν έχουν πού αλλού να στραφούν, προκειμένου να διαταραχθούν οι τωρινές ισορροπίες και ως εκ τούτου να αμφισβητηθεί η πρωτοκαθεδρία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας!
Μόνο που η κατάσταση αυτή δεν θα συνεχιστεί επ’ αόριστον! Ας μην ξεχνάμε, πως η δεξαμενή των αναποφάσιστων αποτυπώνεται γύρω στο 15-20%, βάσει των δημοσκοπήσεων, με ένα σεβαστό ποσοστό του συνόλου των ψηφοφόρων, να δηλώνει δυσαρεστημένο, απογοητευμένο ή έντονα προβληματισμένο, με το γεγονός αυτό να σηματοδοτεί σοβαρές εξελίξεις και την πολιτική σκηνή οσονούπω να παίρνει φωτιά!
Είναι νομοτελειακή, η δημιουργία μιας νέας πολιτικής παράταξης δίπλα στη Νέα Δημοκρατία, η οποία θα σπρώξει όλους τους υπόλοιπους μία θέση παρακάτω, ενώ θα εξοβελίσει από το Κοινοβούλιο κάποιους άλλους, με πρώτους υποψήφιους τους… αχνούς διάττοντες, ενώ θα κοντράρει στα ίσια την πρωτοκαθεδρία της κυβερνώσας παράταξης, της Νέας Δημοκρατίας!
Οι καιροί αλλάζουν και οι πολιτικές μονοκρατορίες σιγά σιγά παύουν να θεωρούνται αναγκαίες και να υφίστανται, μιας και τίποτα πια δεν θα θυμίζει στους πολίτες κάτι από το πολιτικό χθες!
Η Ελλάδα έστω και μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα εφηβείας, φαίνεται πως ενηλικιώνεται… και αυτό είναι ελπιδοφόρα, έστω και όψιμα…
