“Είναι καλύτερα ένας ηγέτης να είναι βίαιος όταν χρειάζεται -αν διαθέτει βέβαια τα κότσια, παρά να φορά τον μανδύα του νομιμόφρονα-ειρηνιστή, προκειμένου να καλύψει την ανικανότητά και τη δειλία του…”
Οι απειλές και οι εν δυνάμει πολεμικές αναμετρήσεις εξελίσσονται κάθε μέρα που περνά… Έτσι, τα κράτη και ειδικά τα αντιμαχόμενα, φροντίζουν να εμπλουτίζουν το οπλοστάσιό τους, με τα αμυντικά δόγματα συνεχώς να μεταβάλλονται. Όποιος βρίσκεται στην αιχμή της τεχνολογίας κατέχει ευθέως και το όποιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Κάπως έτσι εισήχθησαν και τα drones σαν βασικό επιχειρησιακό εργαλείο στη διαχείριση των πολεμικών συρράξεων…
Η σημασία χρήσης drones, επιτήρησης και άλλων επιθετικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στις διάφορες ένοπλες συγκρούσεις έγινε παγκοσμίως αντιληπτή στον πρόσφατο πόλεμο μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν στο αρμενικό θύλακα του Αρτσακ. Τα οπλισμένα τουρκικά drones, που εδώ και κάποια χρόνια παράγονται στην Τουρκία, και εξήχθησαν στους Αζέρους, ήταν όπως φάνηκε ο καθοριστικός παράγοντας στην ήττα της Αρμενίας. Ας μην παραβλέψουμε και το γεγονός, πως, τα συγκεκριμένα drones έπαιξαν το ρόλο τους στα πολεμικά μέτωπα της Συρίας και της Λιβύης, όπου ειδικά στη δεύτερη, εμπόδισαν τον στρατάρχη Χαφτάρ να καταλάβει την Τρίπολη και να σχηματίσει κυβέρνηση!
Μέχρι σήμερα κανένας στη χώρα μας δεν έχει δεν έχει μπορέσει να κατανοήσει, γιατί η Ελλάδα ηθελημένα έχει μείνει τόσο πίσω σε αυτόν τον συγκεκριμένο τομέα, ο οποίος έχει αποκτήσει στρατηγική σημασία για τον συσχετισμό δυνάμεων Ελλάδος και Τουρκίας ως προς την συνολική στρατιωτική ισχύ. Αξίζει να αναφερθεί, πως η χώρα μας κάποτε πριν αρκετά χρόνια ήταν πρωτοπόρος -υπήρξε από τις πρώτες χώρες που ανέπτυξαν τεχνολογία drones με το μη επανδρωμένο αεροσκάφος ‘Πήγασος’, το οποίο όμως εντελώς ανεξήγητα, ποτέ δεν κατάφερε να μπει σε γραμμή παραγωγής!
Γιατί η χώρα μας, με όλους αυτούς τους γνωστούς κινδύνους που ελλοχεύουν και ανά πάσα στιγμή μπορούν να πυροδοτηθούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις, δεν αξιοποιεί τις φιλικές της σχέσεις με τη Γαλλία ή το Ισραήλ και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ώστε να δημιουργηθεί το συντομότερο δυνατόν, κοινή γραμμή παραγωγής τέτοιων πολεμικών αεροσκαφών στη χώρα μας με μεταφορά της απαραίτητης τεχνογνωσίας; Ως γνωστόν τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν ανάγκη από ευρωπαϊκά ή αμερικάνικα εξειδικευμένα εξαρτήματα, τα οποία όμως λόγω του εμπάργκο όπλων, δεν μπορεί να προμηθευθεί και βρίσκεται σε αδιέξοδο! Η Ελλάδα όμως από την άλλη, δεν έχει τέτοιο πρόβλημα και ανά πάσα στιγμή μπορεί εύκολα, ως μέλος της Ε.Ε. να τα προμηθευθεί! Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι, γιατί δεν προχωρά το συγκεκριμένο project και γιατί χάνουμε αναίτια και ανούσια χρόνο, που δεν μας περισσεύει και που στο μέλλον πιθανότατα θα μας κοστίσει ακριβά; Γιατί δεν φέρνουμε από το εξωτερικό άμεσα ξένους μηχανικούς, ειδικούς στην κατασκευή μη επανδρωμένων αεροσκαφών, για να συνεργαστούν με τους Έλληνες μηχανικούς;
Αν δεν ξεκινήσουμε το πρότζεκτ μελέτης και παραγωγής τους “χθες”, το μόνο σίγουρο είναι, πως στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον θα αναγκαζόμαστε να απογειώνουμε Rafale, F-16 -ίσως και F-35 προκειμένου ν’ αντιμετωπίσουμε τα οπλισμένα -ακόμα και με πυραύλους Cruise, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που θα στέλνει ο οποιοσδήποτε Ερντογάν κατά της χώρας μας!
Οι μισές λύσεις και τα ημίμετρα, δεν βοηθούν ούτε τώρα, ούτε σε μια ενδεχόμενη ελλήνο-τουρκική κρίση στο μέλλον!
Λέγεται πως η ελληνική κυβέρνηση σύντομα θα προμηθευθεί από τις ΗΠΑ τρεις πλατφόρμες MQ-9 Reaper, που θεωρούνται από τα κορυφαία μη επανδρωμένα αεροσκάφη στον πλανήτη -εξαιρετική λύση θα φανεί σε κάποιους που δεν γνωρίζουν! Είναι όμως μάλλον πολύ καλό για να ‘ναι και αληθινό!
Τα αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη MQ-9 Reaper έχουν απελευθερωθεί από τις ΗΠΑ μόνο για συγκεκριμένες χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Ιταλία, η Ολλανδία και μια δυο άλλες! Για την Ελλάδα, το συγκεκριμένο αεροσκάφος δεν έχει ακόμα απελευθερωθεί, με αποτέλεσμα τα MQ-9 Reaper που θα προμηθευθεί η χώρα μας να είναι μόνο για επιτήρηση και όχι για μάχη -δεν θα είναι δηλαδή οπλισμένα! Επιπλέον, το κόστος των τριών αυτών MQ-9 Reaper θα πλησιάζει τα 400 εκατομμύρια δολάρια -τίμημα δηλαδή εξωπραγματικά μεγάλο και σε μια ενδεχόμενη σύρραξη πέραν της συλλογής και μεταφοράς πληροφοριών, δεν θα μπορεί να προσφέρει κάτι από αυτά που θα χρειαστεί η χώρα στα πεδία των μαχών!
Η Ελλάδα θα χρειαστεί 50-80 επιθετικά drones -όχι απαραίτητα αμερικανικής προέλευσης και με την τεχνογνωσία που θα λάβουμε, να βοηθηθούμε σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα να αναπτύξουμε μη επανδρωμένα αεροσκάφη προηγμένων δυνατοτήτων! Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη το χρειαζόμαστε σε ικανούς αριθμούς και σχετικά φθηνά τα οποία πρέπει οπωσδήποτε να είναι διακλαδικά συνδεδεμένα, ώστε να αποτελέσουν επέκταση της προβολής ισχύος της χώρας μας όταν θα έρθει η στιγμή εκείνη, που θα χρειαστεί να προστατεύσουμε τους ουρανούς τις θάλασσες και τα εδάφη μας!
Επίλογος θλίψης: η ελληνική κυβέρνηση ακόμα και μετά από δεκαετίες εγκληματικής ολιγωρίας, επιλέγει για ακόμα μία φορά να μην βλέπει αυτό που οι πάντες βλέπουν εδώ και πολλά χρόνια. Έτσι, πριν δύο περίπου χρόνια είχε προκριθεί για το πρόγραμμα “Αρχύτας” μόνο το κρατικό μοντέλο, χωρίς πραγματική και ουσιαστική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.
Πρέπει μάλλον να αρχίσουμε να ανησυχούμε σοβαρά, πως το ελληνικό drone προετοιμάζεται για, εξαιρετικά χαμηλή πτήση… όσα πομπώδη λόγια και αν εκστομίζονται από τους διαχρονικούς παραμυθάδες που εμείς ακόμα ανεχόμαστε να μας λούζουν με ανοησίες, ανακρίβειες και ψέματα! Δυστυχώς οι Έλληνες καρεκλοκένταυροι δεν βλέπουν, ούτε είναι σε θέση να δουν πως τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στο μέτωπο μιας ενδεχόμενης ελληνοτουρκικής σύγκρουσης…
Είναι πολύ το χρήμα που παίζεται κυρίες και κύριοι και δυστυχώς σε χώρες όπως η δική μας η συγκεκριμένη παράμετρος παίζει καθοριστικό ρόλο -ίσως και τον πρωτεύοντα στη λήψη αποφάσεων σχετικά με ένα τέτοιο θέμα… Είναι τραγικό… ίσως εξ’ ίσου τραγικό με τη δική μας αδιαφορία και την ανοχή στην ανείπωτη αυτή κοροϊδία!
Και ενώ οι Τούρκοι έχουν φθάσει πολύ ψηλά με τις εξαγωγές στρατιωτικού υλικού, και ήδη κατέχουν την 13η θέση παγκοσμίως, είδαμε που μας πήγε η ελληνική επιλογή, με την ΕΑΒ όμηρο των εργατοπατέρων, να είναι τύποις ΑΕ, δηλαδή μόνο στα χαρτιά, που όσο λειτουργεί κάτω από τον σκληρό κρατικό έλεγχο ως απλή ΔΕΚΟ (όπως και οι υπόλοιπες στη χώρα μας), δεν πρόκειται να οδεύσει πουθενά, ούτε βέβαια να πετύχει κάποιο αποτέλεσμα με θετικό πρόσημο, τη στιγμή που το πιο πρόσφατο επίτευγμά της είναι ο εξοβελισμός της από τη συνεργασία με την αμερικανική Lockheed Martin, ως μοναδικός προμηθευτής για την παραγωγή τμημάτων των μαχητικών αεροσκαφών F-16.
Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από το δάκτυλό μας: ζητούνται επειγόντως κότσια, διότι, μέχρι σήμερα είμαστε στην κυριολεξία για τα μπάζα -άξιοι δηλαδή της τύχης και της μοίρας μας!
