“Ας σταματήσουμε επιτέλους να αποδεικνύουμε καθημερινά πως εμείς είμαστε η ασθένεια του πλανήτη που ζούμε, διότι αν το καλοσκεφτούμε, στους πλανήτες που είναι υγιείς, δεν υπάρχουν άνθρωποι! Είμαστε τυχεροί που υπάρχουμε, αλλά τη γη δεν την κληρονομούμε από τους προγόνους μας… την δανειζόμαστε από τα παιδιά και τα εγγόνια μας!”
Έχω την εντύπωση πως το είδος μας δεν ανήκει απόλυτα στα θηλαστικά, γιατί, σε τελευταία ανάλυση, εκείνα σέβονται το περιβάλλον στο οποίο ζουν και το προστατεύουν προσαρμοζόμενα σ’ αυτό!
Οι άνθρωποι από την άλλη -το είδος στο οποίο ανήκουμε, δεν ακολουθεί αυτόν τον δρόμο ζωής! Εγκαθίσταται σε ένα μέρος, αναπαράγεται σαν τα κουνέλια και στη συνέχεια εγκαθίσταται κάπου αλλού και έτσι συνεχίζει στη διηνεκές… Ακριβώς αυτό είναι μέσα στο DNA των ανθρώπων… Να εξαπλώνονται με τη μέθοδο της “καμένης γης” και να μην προσαρμόζονται πουθενά! Θέλουν πάντα να προσαρμόζεται το περιβάλλον στα δικά τους γούστα και στις δικές τους επίκτητες ανάγκες! Δυστυχώς από την άλλη, οι άνθρωποι πληθαίνουν με εκρηκτικούς πλέον ρυθμούς…
Χρειάστηκε ένα εκατομμύριο περίπου χρόνια για να φθάσει ο ανθρώπινος πληθυσμός του πλανήτη μας το ένα δισεκατομμύριο, εκατό χρόνια ακόμα για να φθάσει στα δύο και άλλα 100 για να γίνει τέσσερα τη δεκαετία του 1970. Από τότε μέχρι σήμερα, ο πληθυσμός της γης έχει διπλασιαστεί και σε μόλις 50 χρόνια, έχει σχεδόν φθάσει τα οκτώ δισεκατομμύρια και πολύ σύντομα θα τα υπερβεί… Το τι θα συμβεί σε 50 χρόνια από σήμερα, ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω! Και εδώ ο πλανήτης αντιδρά και με τη βοήθεια φυσικών φαινομένων, ιών, βακτηρίων και γενικά μικροοργανισμών, παλεύοντας παράλληλα με την αλληλοεξόντωση των ανθρώπων, να επιφέρει μια ισορροπία, μειώνοντας τον πληθυσμό των ανθρώπων, όπως γενικά κάνει με όλα τα έμβια όντα που ζουν σ’ αυτόν!
Μόνο ένας άλλος οργανισμός μπορεί να μας μιμηθεί. Αυτός είναι ο ιός, που συμπεριφέρεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο… εξαπλώνεται πολλαπλασιάζεται και διασπείρεται… Είναι όμως αρκετά πιο έξυπνος απ’ ότι φαίνεται! Δεν σκοτώνει όλους τους ξενιστές του -δρα με σχέδιο για να τους προστατεύσει, διότι αν τους σκοτώσει όλους… θα πεθαίνει και ο ίδιος μαζί τους! Αντίθετα ο άνθρωπος αυτό το υπό-θηλαστικό σκοτώνει αμείλικτα φύση και περιβάλλον, χτίζοντας τις προϋποθέσεις για να εξοντωθεί και ο ίδιος κάποια στιγμή, που νομοτελειακά θα έρθει!
Δυστυχώς είμαστε το ιικό καρκίνωμα του πλανήτη, ο οποίος παλεύει να μας ξεφορτωθεί, αλλάζοντας ο ίδιος και προσαρμοζόμενος στην απειλή που εμείς αποτελούμε γι’ αυτόν!
Έχουμε ποτέ αναρωτηθεί, τι κάνει ο ανθρώπινος οργανισμός για να αντιμετωπίσει έναν ιό ο οποίος τον έχει μολύνει και τον αρρωσταίνει; Ανεβάζει τη θερμοκρασία του, προκειμένου να τον καταπολεμήσει και ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα και τους στρατιώτες που το αποτελούν!
Τι κάνει από την άλλη ο πλανήτης για να αντιμετωπίσει τον ιό που τον απειλεί και δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο; Ανεβάζει κι αυτός την θερμοκρασία του, ενεργοποιεί κι αυτός τα φυσικά φαινόμενα, που αποτελούν το δικό του ανοσοποιητικό σύστημα και κάνει τη ζωή δύσκολη σε αυτό που τον απειλεί! Αντιστέκεται δηλαδή σθεναρά και αμείλικτα στον εχθρό του!
Ως πλανήτης, η γη μέχρι σήμερα έχει βιώσει πέντε μεγάλα καταστροφικά συμβάντα. Το έκτο που εμείς προκαλούμε και κάποια στιγμή στο μέλλον θα πυροδοτηθεί… θα αφορά αποκλειστικά σε εμάς και στο είδος μας, με τη γη να συνεχίζει την πορεία της σαν τίποτα να μην έχει συμβεί. Απλά θα συνεχίσει να υπάρχει και να εξελίσσεται χωρίς εμάς!
Κάποιοι βέβαια ή γενικά κάποια όντα που εξελικτικά θα προκύψουν, κάποια στιγμή θα ανακαλύψουν και εμάς ως ενδιαφέροντα από πλευράς επιστήμης απολιθώματα! Το ποιοι θα είναι αυτοί ή αυτά που θα μας ανακαλύψουν, είμαστε δυστυχώς αρκετά πρωτόγονοι για να το γνωρίζουμε…
Το αποτύπωμα του ανθρώπου είναι πλέον ορατό σε όλο τον πλανήτη και τον πονάει… Πώς θα ήταν άραγε ο πανέμορφος πλανήτης μας αν δεν είχε υπάρξει ο ιός Homo Sapiens; Δεν θα ήταν ένα πολύ πιο πράσινο και υγιές μέρος με μια πληθώρα ζώων μικρού, μεσαίου και μεγάλου μεγέθους και εκατομμύρια είδη δένδρων και φυτών που θα ζούσαν αρμονικά και ισορροπημένα σε όλες τις ηπείρους εκτός ίσως από την Ανταρκτική, ακολουθώντας τους νόμους και τους κανόνες της φύσης -ένας παράδεισος δηλαδή μέσα στο αχανές σύμπαν;
Ένας όμορφος και οικολογικά δίκαιος κόσμος χωρίς τον σύγχρονο άνθρωπο θα μπορούσε να σημαίνει ότι συγγενείς μας – όπως οι Νεάντερταλ – που έχουν εξαφανιστεί, πιθανότατα θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν και σίγουρα θα είχαν επιφέρει μόνον κάποιες ήπιες αλλαγές στον κόσμο τους. Οι σύγχρονοι άνθρωποι -δηλαδή εμείς, έχουμε διαμορφώσει τον δικό μας κόσμο -όπως γουστάρουμε, αδιαφορώντας για το περιβάλλον στο οποίο ζούμε… και εξαφανίζοντας με την πάροδο του χρόνου χιλιάδες είδη, τόσο από το φυτικό, όσο και από το ζωικό βασίλειο!
Οι ρυθμοί εξαφάνισης στον πλανήτη μας – τη Γη σήμερα, είναι πολύ πάνω από 100 φορές μεγαλύτερος από ό,τι θα ήταν χωρίς εμάς, και σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές επιστημονικές ενδείξεις, δεν έχει υπάρξει ποτέ στο παρελθόν υψηλότερος από τον μαζικό αφανισμό που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της Κρητιδικής-Παλαιογενούς περιόδου, κατά τη διάρκεια της οποίας εξαφανίστηκε περίπου το 80% των ειδών πριν από κάποιες δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, αλλά αυτό ήταν ένα απρόσμενο διαστημικό φαινόμενο που θα μπορούσε κάποια στιγμή να ξανασυμβεί! Η διαφορά όμως με το σήμερα είναι… ότι μόνος του ο άνθρωπος παλεύει ν’ αυτοκτονήσει, δημιουργώντας με ζήλο και πείσμα τις κατάλληλες προϋποθέσεις, τις απαραίτητες συνθήκες… με λίγα λόγια, την κατάλληλη υποδομή για να συμβεί αυτό!
Ευτυχώς όμως… υπάρχουν ακόμα αρκετοί άνθρωποι που ευαισθητοποιημένοι, εξακολουθούν συνειδητά να αγαπούν και να νοιάζονται τους απογόνους τους, οι οποίοι θα προκύψουν ακόμα και μετά από πολλές γενεές. Απλά, νιώθουν, πως μέσω αυτών -του δικού τους δηλαδή βιολογικού αποτυπώματος στον πλανήτη μας, θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πάντα -να μείνουν αθάνατοι… και έτσι ανθίστανται!
Σας λέει μήπως τίποτα ο παράδεισος επί της γης -ένα αφρικανικό οικοσύστημα, το “Σερενγκέτι”, που σφύζει από ζωή; Σε έναν υγιή πλανήτη, πολλά εξαφανισμένα ζώα παρόμοια με εκείνα που ζουν σήμερα εκεί -πολυάριθμοι πληθυσμοί ελεφάντων, ρινόκερων καμηλοπαρδάλεων, λιονταριών κλπ. θα ζούσαν πιθανώς σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Σε τι άραγε χρησιμεύει η οικονομία, η παιδεία, η υγεία, η άμυνα και οι εξοπλισμοί, αν είμαστε καταδικασμένοι ως είδος, ούτως ή άλλως κάποια στιγμή να αφανιστούμε και απλά να πάψουμε να υπάρχουμε; Μήπως θα έπρεπε να αλλάξουμε τις προτεραιότητες που έχουμε θέσει;
Είναι ίσως καιρός πια, να κάνουμε πράξη αυτά που ήδη γνωρίζουμε χωρίς καθυστερήσεις, εκπτώσεις και στρεβλώσεις… Δεν έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας, πριν φθάσουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή! Γνωρίζουμε επακριβώς τι πρέπει να κάνουμε, όμως… από το να γνωρίζεις το μονοπάτι της σωτηρίας… είναι σίγουρα προτιμότερο να αρχίσεις να βαδίζεις πάνω σε αυτό!
