Το ότι ο Ερντογάν μισεί τους Έλληνες, μισεί την ελληνική κυβέρνηση και μισεί την Ελλάδα, το έχουμε, στα 20 χρόνια της βασιλείας του, εμπεδώσει! Όμως δεν θα ήταν κακή ιδέα να επιχειρήσουμε να τον ψυχογραφήσουμε και να δούμε λίγο πιο βαθιά μέσα του από την σκοπιά της νευροφυσιολογίας, διότι η εκδοχή αυτή του homo sapiens πρέπει να μελετηθεί επισταμένως, μιας και δεν υπάρχουν πολλά αντίστοιχα μοντέλα στον πλανήτη!
Οι περισσότεροι παρατηρητές της Τουρκίας έχουν εκπλαγεί από την απροθυμία του Πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να συμβιβαστεί με το αυτονόητο! Ο Ερντογάν συνεχίζει ακάθεκτος, σε όλο και πιο επιθετικές και εκφοβιστικές δημόσιες ομιλίες, παρά τις εκτεταμένες εκκλήσεις για έναρξη διαλόγου και αναζήτηση συμβιβασμού με το λαό της χώρας του, αφήνοντας ακόμη και τους συνήθεις υποστηρικτές του στα μέσα ενημέρωσης άναυδους, να αναρωτιούνται για το χωρίς εμφανές νόημα και απόλυτα καταστροφικό για τη χώρα του πείσμα που επιδεικνύει.
Από την αρχή των διαμαρτυριών για τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας, τις αδικίες, τη φτώχεια που μαστίζει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, τις νομοθετικές προσβολές κατά των γυναικών και πολλά άλλα, ο Ερντογάν έχει επικριθεί επανειλημμένα ως αλαζονικός, θρασύς και πεισματάρης, εμμονικός και επικίνδυνος, από δεκάδες εγχώριους και διεθνείς πολιτικούς σχολιαστές, δημοσιογράφους και αρθρογράφους. Αυτές οι υποτιθέμενες προσωπικές ιδιότητες ταιριάζουν πραγματικά με το καθιερωμένο πλέον πολιτικό του στυλ, που χαρακτηρίζεται από συνεχείς επιπλήξεις κατά των αντιπάλων του -είτε πολιτικοί είτε απλοί πολίτες, τους οποίους απειλεί σκαιά και σε μόνιμη βάση.
Αρκεί να δούμε πώς ο ίδιος με τη συμπεριφορά του διαμόρφωσε το λεξιλόγιο των διαδηλωτών, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στο προσβλητικό λεξιλόγιο του Ερντογάν και ταυτιζόμενοι με τις προσβολές του, τον αποκαλούν “μισογύνη”, “κλέφτη” ή “μεθυσμένο”. Οι αναφορές στις προσωπικές του ιδιοτροπίες και τον κακό και βίαιο χαρακτήρα του, δείχνει την αδυναμία του στην βαθύτερη κατανόηση του πολιτικού πολιτισμού. Θα ήταν σκόπιμο και ενδιαφέρον, να αναλυθεί το πολιτικό ύφος του Ερντογάν μέσα από το πρίσμα του φύλου, που να απεικονίζει πώς σφυρηλατήθηκε η γλώσσα της αντίστασης στο γειτονικό μας Ερντογανιστάν σε μια δυναμική σχέση με την ιδιαίτερα έμφυλη πολιτική, που ενσαρκώνει ο στυγνός δικτάτορας Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν.
Παρ’ όλο που ο πρόεδρος του Ερντογανιστάν, τα τελευταία χρόνια πραγματοποίησε κάποιες συναντήσεις με εκείνους που τον αντιμάχονται, θύμωσε, τους επέπληξε σκληρά, αρνήθηκε να ηρεμήσει και έκοψε όλες τις γέφυρες πίσω του. Κηρύχθηκαν κάποιες σύντομες εκεχειρίες, για να καταρριφθούν τελικά ακόμη πιο άγρια με ένα πογκρόμ συλλήψεων και φυλακίσεων με συνοπτικές διαδικασίες, γεγονός που οδήγησε σε μια ακόμη μεγαλύτερη λαϊκή εξέγερση και μια βίαιη εκστρατεία κρατικής τρομοκρατίας, προσπαθώντας να εξοντώσει έναν από τους κύριους αντιπάλους του στη μάχη για την προεδρεία -τον Δήμαρχο Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, συσπειρώνοντας όλη την αντιπολίτευση εναντίον του…
Τίποτα όμως δεν άλλαξε και ο δικτάτορας του Ερντογανιστάν εξακολουθεί να είναι αμείλικτος, εκδικητικός και βίαιος απαντώντας στις επικρίσεις για την “τραχύτητά” του, δηλώνοντας ότι “…αυτός ο Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει!, αλλά αντίθετα θα τσακίζει όποιον και ότι θα του σταθεί εμπόδιο στο δρόμο του”.
Η ερμηνεία του εμμονικού πολιτικού στυλ του Ερντογάν ως ψυχολογικού ή γενικά ως αποτέλεσμα ψυχικής διαταραχής σημαίνει ότι αγνοεί το σύνολο των νοημάτων και των συναισθημάτων γεγονός που καθιστά τον τρόπο άσκησης εξουσίας από τον Ερντογάν τόσο προβληματικό, βίαιο και ανήθικο. Αναλύοντας το πολιτικό ρεπερτόριο πάνω στο οποίο ο Ερντογάν έχτισε την κυριαρχία και το πλεονέκτημα-χάρισμα που νομίζει πως διαθέτει -το φύλο του δηλαδή, το “πείσμα” του μπορεί να εξηγηθεί όχι ως ζήτημα προσωπικής εκκεντρικότητας, αλλά μάλλον ως θέμα “αρρενωπότητας” που πασχίζει – για λόγους που μόνον ο ίδιος γνωρίζει, να δείξει προς τα έξω! Με άλλα λόγια έχει γίνει εμμονικός στο να προσπαθεί απεγνωσμένα να δείξει… πως είναι… άνδρας, όμως δεν πείθει, Ανδρισμός στον Ερντογάν δεν φαίνεται να υπάρχει! Ένα τόσο κακιασμένο, κομπλεξικό ον που μισεί τις γυναίκες και το δείχνει ξεκάθαρα, μόνον άνδρας δεν μπορεί να είναι!
Ο σουλτάνος του Ερντογανιστάν ενσαρκώνει μια πολύ ιδιαίτερη… ανδροειδή πολιτική προσωπικότητα. Η αρρενωπότητά που παλεύει με νύχια και με δόντια να βγάλει προς τα έξω, είναι μια καινοτόμος σύνθεση ισλαμιστικών και σκοταδιστικών σκληρών στυλ που προκαθορίζει τη φωνή και τη γλώσσα του σώματός του, καθώς και τον ιδιαίτερο τρόπο άσκησης της εξουσίας.
Με μια επιθετική, βίαιη και μάτσο “προσωπικότητα”, φιλοδοξεί να ενεργεί ως πατέρας, αδελφός και σύζυγος κάθε πολίτη του Ερντογανιστάν. Μέχρι στιγμής, αυτή η πατριαρχική, αυταρχική ψεύτο-αρρενωπότητα έχει θεωρηθεί ως μια από τις πηγές της δημοτικότητας που τον έχει προωθήσει στην, για αρκετά χρόνια, επιτυχημένη πολιτική του καριέρα. Μπορεί επίσης να είναι ο λόγος που δεν θέλει να δείξει πως συμβιβάζεται και αυτή τη στιγμή -απ’ ότι φαίνεται, συνθλίβεται υπό το βάρος της δικής του δύναμης. Σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσο άνδρας, όσο θα ήθελε να φαίνεται… ούτε έστω υποτυπωδώς ανδροπρεπής…
Ο Ερντογάν έχει εντείνει την άσκηση της εξουσίας χρησιμοποιώντας τον ανδρισμό που πασχίζει να προβάλει, ως το κύριο όργανο της διακυβέρνησής του. Απαίτησε επανειλημμένα από τις γυναίκες στην Τουρκία να γεννούν τρία παιδιά, υποστήριξε σθεναρά την απαγόρευση της λιανικής πώλησης αλκοόλ μετά τις δέκα το βράδυ και ανέφερε αηδιασμένος όπως δήλωσε. ότι τα κορίτσια κάθονται στην αγκαλιά αγοριών στα πάρκα. Με άλλα λόγια, υποδύεται τον ρόλο του συζύγου, που θέλει τρία παιδιά, ενός πατέρα που απαγορεύει το ποτό τη νύχτα στα παιδιά του και ενός αδερφού που τσακίζει την αδερφή του για συναναστροφή… με άντρες. Είναι ένας περίεργος τύπος που κυριαρχεί, απαγορεύει, διατάζει, επιπλήττει, υποβιβάζει, απειλεί, συλλαμβάνει και φυλακίζει -ακόμα και δολοφονεί. Όταν δεν μπορεί να διατηρήσει την κυριαρχία του με αναγκαστική συναίνεση ή μέσω εξαναγκασμού, δεν θέλει να έχει άλλη επιλογή από το να τα αγνοήσει και να ελπίζει ότι η μητέρα θα παρέμβει, θα ηρεμήσει και θα εξομαλύνει τα πράγματα πριν ο ίδιος επιστρέψει στο σπίτι! Τώρα, ποιος υπουργός ή σύμβουλός του υποδύεται… την μητέρα στην κυβέρνησή του, είναι άγνωστο…
Τι έχει καταφέρει τελικά ο πρόεδρος του Ερντογανιστάν; Έχει μάλλον καταφέρει να γίνει το απόλυτο “ρεντίκολο” που κοροϊδεύει μεγάλο μέρος των πολιτών της γειτονικής χώρας! Αυτός ο αντρουά-ρόλος είναι που κρύβεται πίσω από τη φαινομενικά αινιγματική επιθετική και κομπλεξική προσωπικότητα και την μισογύνικη συμπεριφορά του Ερντογάν, και είναι αυτή που τον εμποδίζει να αναγνωρίσει την εξουσία και την αξιοπρέπεια του λαού που διοικεί. Αυτός ο αντρουά-ρόλος που υποδύεται είναι ακριβώς αυτό που προκαλεί την οργή των πολιτών και τη ροπή τους ενάντια στο να ελέγχονται χωρίς λόγο, να τους περιφρονούν και να τους κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια τους. Είναι επίσης ο λόγος που η υποτιθέμενη απολιτική και προσβλητική γλώσσα της αντίστασης, που χρησιμοποιεί χιούμορ και βρισιές αντί για οποιαδήποτε κομματική ιδεολογία, κοροϊδεύει τον σουλτάνο κυρίως για τον ανδρισμό του, που είναι και το ευαίσθητο του σημείο
Ακριβώς επειδή ο Ερντογάν θέλει να υποδύεται συγχρόνως τον ρόλο και του πατέρα και του αδερφού και του συζύγου, η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι διαδηλωτές στοχεύει σε αυτόν τον ρόλο, στο θέατρο που παίζει ο Ερντογάν, με βρισιές που αμφισβητούν.. το μέγεθος… του μορίου του, την ετεροφυλοφιλία του και κυρίως κατηγορώντας τον για την έντονη αποστροφή και την απέχθεια που δείχνει στις γυναίκες. Οι διαδηλωτές πλέον, δραστηριοποιούνται, ερωτούν και απαντούν με ιδιαίτερη γλώσσα στον Ερντογάν και σχεδόν αποκλειστικά μέσα από τις επιταγές της ηγεμονικής του… αρρενωπότητας!
Η γλώσσα της αντίστασης στον σουλτάνο δημιουργήθηκε και μεταλλάχθηκε από ακτιβιστές, που τον προτρέπουν να μην βρίζει τις γυναίκες, με μηνύματα σε μπλουζάκια, πινακίδες και αυτοκόλλητα, μετατρέποντας τις αγαπημένες του ισλαμικές ψαλμωδίες σε χιουμοριστικά τραγουδάκια, συνέβαλαν με τα δικά τους συνθήματα -όπως πινακίδες που έγραφαν “ασφαλής ζώνη χωρίς Tayyip και παρενόχληση” και ενθάρρυναν όλους να αλλάξουν τη γλώσσα που χρησιμοποιούν προσκαλώντας τους να αντισταθούν επιμένοντας… αλλά χωρίς χυδαίες βρισιές.
Η αντίσταση όπως φαίνεται γιγαντώνεται στη γείτονα εξ’ Ανατολών, με τον σουλτάνο του Ερντογανιστάν όμως να δίνει ρέστα, με τα σχέδια του να γίνουν υποχρεωτικά τα μαθήματα της Οθωμανικής γλώσσας στα λύκεια, με αποτέλεσμα πολιτικοί της αντιπολίτευσης και απλοί πολίτες να δηλώσουν, ότι κανένας στρατός δεν θα μπορούσε να εξαναγκάσει τις κόρες και τους γιούς τους να μάθουν την οθωμανική γλώσσα, που είναι και ξεπερασμένη και παντελώς άχρηστη.
Ο Ερντογάν επιμένει, πως η οθωμανική γλώσσα -μια παλιά μορφή της τουρκικής που χρησιμοποιεί μια εκδοχή της αραβικής γραφής, η οποία αντικαταστάθηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ με το λατινικό αλφάβητο κατά την ίδρυση της κοσμικής Δημοκρατίας το 1923, θα πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία για να αποτρέψει τις νεότερες γενιές να χάσουν την επαφή… με τον πολιτισμό των Οθωμανών. Παρότρυνση Διαφύλαξης της Πολιτιστικής Κληρονομίας ονόμασε την εντολή του!
«Η ανησυχία του Ερντογάν δεν είναι η διδασκαλία της οθωμανικής γλώσσας…Ο πραγματικός του στόχος είναι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με την κοσμικότητα και τη Δημοκρατία!
Ο σουλτάνος του Ερντογανιστάν έχει όντως σκοπό να αναβιώσει το αραβικό αλφάβητο στη χώρα στην οποία ηγείται με κάθε τρόπο και μέσο και δεν κάνει πίσω.
Οι αντίπαλοι του, του προσάπτουν, ότι συμπεριφέρεται σαν σουλτάνος του παρελθόντος, τον κατηγορούν για την ισλαμιστική του ιδεολογία και τη μισαλλοδοξία του και εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους, πως απομακρύνει δια της ισλαμικής βίας τη χώρα από τα κοσμικά ιδανικά του Ατατούρκ και τη Δύση!
Στο επιχείρημα ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν επιθυμούν να διδαχθούν και να μάθουν… τα οθωμανικά, ο Ερντογάν σε συνεδρίαση του θρησκευτικού συμβουλίου της Τουρκίας απάντησε με στόμφο: “…ανεξάρτητα από το αν το θέλουν ή όχι, τα οθωμανικά θα τα διδαχθούν και θα μάθουν να τα ομιλούν και να τα γράφουν!
Οι υποστηρικτές του, που τον οδήγησαν στη νίκη στις πρώτες λαϊκές προεδρικές εκλογές της Τουρκίας τον Αύγουστο με 52 τοις εκατό των ψήφων, τον βλέπουν ως πρωταθλητή των θρησκευτικά συντηρητικών εργατικών τάξεων, που αντιστέκονται σε μια σατανική κοσμική ελίτ, που προσβάλλει το Ισλάμ και τη Σαρία.
Τελικά το είπε ο σουλτάνος και αμέσως έγινε πράξη: το Συμβούλιο Παιδείας της Τουρκίας αποφάσισε… “η οθωμανική γλώσσα είναι πλέον υποχρεωτικό να διδάσκεται στα λύκεια!!!”.
Τελικά αναρωτιέται κανείς συχνά: υπάρχει άραγε επικοινωνία, μεταξύ εγκεφάλου, πραγματικών ερεθισμάτων, λόγων και πράξεων στον σουλτάνο του Ερντογανιστάν;
