Συγκλονισμένη είναι παγκόσμια κοινή γνώμη από τη εικόνα του τραγικού πατέρα ο οποίος στωικά κρατάει επί ώρες το χέρι της 15χρονης κόρης του η οποία δυστυχώς καταπλακώθηκε από τα συντρίμμια της πολυκατοικίας την ώρα που βρισκόταν στο παιδικό δωμάτιο και κοιμόταν.
Η εικόνα της απόλυτης μοναξιάς και της απόλυτης απόγνωσης ενός ανθρώπου που κυριολεκτικά αβοήθητος κάθετε στα χαλάσματα, κρατώντας παρηγορητικά το χεράκι του παιδιού του, μέχρι αυτό να παγώσει από την πνοή του θανάτου, συγκλονίζει!
Είναι το μεγαλείο ενός ανθρώπου που σε αγγίζει βαθιά μέσα στην καρδιά και την ψυχή.
Είναι ο Μεσούτ που κρατάει το χέρι της Ιρμάκ. Το ξέρει ότι ξεψύχησε στα χέρια του, ίσως αυτό να του απαλύνει λιγάκι τον αβάστακτο πόνο του γονιού, γιατί αυτός είναι εκεί, για να μην φοβάται το κορίτσι του, ως ύστατη παρηγοριά. Επί ώρες ατέλειωτες, χωρίς τροφή, χωρίς νερό μέσα στη βροχή και το τσουχτερό κρύο.
Το ίδιο συγκινεί και η όμορφη εικόνα του πατέρα με την κόρη του από το καλοκαίρι που πέρασε. Εκεί που είναι οι δυο τους χαμογελαστοί σε μια βρύση και κοιτάνε τον φακό. Τότε, σε εκείνο το παρόν, που ήταν μαζί και χαρούμενοι.
Ο Αντέμ Αλτάν δουλεύει ως φωτορεπόρτερ. Κάποια στιγμή στάθηκε μπροστά από ένα κτίριο που κατέρρευσε στην πόλη Καχραμανμάρας, επίκεντρο του φονικού σεισμού στην Τουρκία. Ο Αλτάν είδε έναν άνδρα να κάθεται στα ερείπια. Καμία ομάδα διάσωσης δεν είχε φτάσει ακόμη στο σημείο την Τρίτη, την επομένη της καταστροφής, καθώς οι κάτοικοι προσπαθούσαν να καθαρίσουν μόνοι τους τα ερείπια για να βρουν και να σώσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
ο Αντέμ Αλτάν συνειδητοποίησε ότι ο άνδρας, 60 μέτρα μακριά από αυτόν, κρατούσε ένα χέρι. Άρχισε να «φωτογραφίζει» τη σκηνή: ο πατέρας να κρατά το χέρι του νεκρού παιδιού του χωρίς να το αφήνει, μέσα στα ερείπια και την καταστροφή.
Καθώς ο Αλτάν τραβούσε φωτογραφίες, ο άνδρας τον παρακολουθούσε με προσοχή. «Τράβα φωτογραφίες του παιδιού μου», ψιθύρισε προς την κατεύθυνση του Αντέμ, με τη φωνή του να ραγίζει και να τρέμει. Άφησε το χέρι της που δεν ήθελε να αφήσει ούτε στιγμή για να δείξει στον φωτογράφο το σημείο όπου κείτονταν η 15χρονη κόρη του. Και ξανάπιασε το χέρι της. «Ήμουν τόσο συγκινημένος εκείνη την ώρα. Δάκρυσα. Έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου, “Θεέ μου, αυτός είναι αφόρητος πόνος”», λέει ο φωτογράφος. Τότε, ο ίδιος ρώτησε το όνομά του, καθώς και το όνομα του παιδιού του. «Η κόρη μου, Ερμάκ», απάντησε ο πατέρας, ο Μεσούτ Χαντσέρ.
«Μιλούσε με δυσκολία, χαμηλόφωνα. Ήταν δύσκολο να του κάνω περισσότερες ερωτήσεις καθώς οι κάτοικοι γύρω του ζητούσαν από τον κόσμο να κάνει ησυχία ώστε να μπορέσουν να ακούσουν τις φωνές πιθανών επιζώντων παγιδευμένων κάτω από τα ερείπια», αφηγείται ο φωτογράφος. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε αμέσως ότι η εικόνα συνοψίζει τον πόνο των θυμάτων του σεισμού. Χωρίς να φανταζόταν τον αντίκτυπο που θα είχε.
Ο φωτορεπόρτερ Αλτάν, λαμβάνει χιλιάδες μηνύματα από όλο τον κόσμο που εκφράζουν την αλληλεγγύη και τη συγκίνησή τους μπροστά στη θλίψη αυτού του τραγικού πατέρα. «Νομίζω ότι είναι μια φωτογραφία που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη. Πολλοί μου είπαν ότι δεν θα ξεχάσουν ποτέ αυτή την εικόνα», εκμυστηρεύεται. Ούτε εκείνος, ούτε εμείς.
