“Όταν ένας πολιτικός-χαμαιλέοντας προσπαθεί να αντιγράψει και να μιμηθεί έναν ηγέτη που άφησε εποχή, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο και γεννά μόνο αισθήματα θυμού, περιφρόνησης και οίκτου!”
Μία ιδιαίτερη συμπεριφορά κάποιων ψυχικά ευάλωτων ανθρώπων είναι ο “μιμητισμός” ή αλλιώς… “ο Χαμαιλεοντισμός”. Στην ψυχολογία το Φαινόμενο του Χαμαιλέοντα περιλαμβάνει την τάση… αλλά και την ανάγκη για μίμηση άλλων, σε κοινωνικά περιβάλλοντα και τα συναισθήματα που συνδέονται με αυτή τη συμπεριφορά. Οι πιο ασταθείς ψυχολογικά από την άλλη, δυστυχώς ζουν σε κάποιον εικονικό κόσμο, πιστεύοντας πως είναι κάποιοι άλλοι, τους οποίους όμως ζηλεύουν παθολογικά! Στο τέλος όμως, πάντα αποκαλύπτονται και αποχωρούν δαρμένοι και εξευτελισμένοι…
Έτσι, ένας χαμαιλέοντας-πολιτικός ξέρει πότε είναι η ώρα να καμουφλάρει την στάση και τον λόγο του. Ξέρει επίσης πότε να παραμείνει όπως πραγματικά είναι… όταν δεν τον παίρνει. Δεν αλλάζει έτσι απλά την συμπεριφορά, τη στάση και την εκφορά του λόγου του, αλλά ερευνά πρώτα με πονηριά την κατάσταση και το περιβάλλον γύρω του και αυτό είναι κάτι που το κάνει προκειμένου να καταφέρει να επιβιώσει ή για την πολιτική του σηματοδότηση. Ο χαμαιλέοντας-πολιτικός είναι μαιτρ… ή ακόμα καλύτερα, εξπέρ στην εξαπάτηση των πολιτών…
Κάπως έτσι λοιπόν, πριν λίγο καιρό, συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα κατοικοεδρεύοντες στην Κουμουνδούρου, μετέβησαν στο Ίδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου και ζήτησαν ευγενικά, βίντεο και κείμενα από ομιλίες -κυρίως προεκλογικές, του ιδρυτή και ηγέτη μέχρι τον θάνατό του, του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, του γνωστού ΠΑΣΟΚ, που μεσουράνησε για περίπου 3 δεκαετίες. Ο Ανδρέας τότε έπαιζε μπάλα μόνος του… Δεν υπήρχε κανένας αντίστοιχος να τον αντιμετωπίσει!
Όλα καλά θα έλεγε κάποιος που θα μάθαινε για την συγκεκριμένη επίσκεψη, ξεφυλλίζοντας μια εφημερίδα ή σερφάροντας στο διαδίκτυο! Που το κακό; Ο κάθε Έλληνας έχει δικαίωμα να μελετά τις δημόσιες ομιλίες μεγάλων ανδρών που κατάφεραν να αφήσουν ιστορία… Είναι όμως έτσι; Για να δούμε;
Δεν πρόκειται μόνο για τη χροιά της φωνής και την εκφορά του λόγου, αλλά η πρακτική της ξεπατικωτούρας σε γνωστά συνθήματα και πολιτικούς τακτικισμούς της 10ετίας του ‘80, έκαναν τον Τσίπρα να αποφασίσει να γελοιοποιηθεί ξεπατικώνοντας χωρίς αιδώ οτιδήποτε έχει συνδεθεί με τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως τις δημόσιες ομιλίες του… ακόμα και την στάση ή την γλώσσα του σώματός του, ειδικά κατά τη διάρκεια προεκλογικών του ομιλιών σε πάλλουσες λαοθάλασσες. Αντιγράφει ακόμα και “ατάκες” που μπορεί ίσως να είχαν περάσει στα “ψιλά” της Ιστορίας, όταν καλώς ή κακώς, τις έλεγε ο αείμνηστος ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Πόση φθήνια και ακαματοσύνη μπορούν να αντέξουν ακόμα οι Έλληνες από την κακέκτυπη-φωτοκόπια του Ανδρέα;
Είναι πασιφανές πως, το μόνο που λείπει από τον Αλέξη Τσίπρα σε αυτή τη νέα απέλπισα προσπάθεια του, να υποδυθεί τον Ανδρέα Παπανδρέου είναι ίσως… το ζιβάγκο, αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν το χρειάζεται καν, μιας και εδώ και πολύ – πολύ καιρό αντιγράφει το στιλ και τα συνθήματα -με λίγα λόγια, τα πάντα, σε σχέση με τον αείμνηστο ηγέτη και ιδρυτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, στην προσπάθεια, να εκμαιεύσει το απίστευτο comeback του, μιας και ο Ανδρέας υπήρξε ο μόνος πολιτικός ηγέτης που ηττήθηκε, αλλά επέστρεψε θριαμβευτής στα πηδάλια της χώρας.
Κύριε Τσίπρα, αγαπητέ Αλέξη… “μπορείτε να μιλάτε όσο θέλετε, μιμούμενος όποιον θέλετε, πιθικίζοντας σε κάθε ευκαιρία που σας δίδεται, διότι όσο περισσότερο μιλάτε, τόσο περισσότερο κάνετε σαφές στο πανελλήνιο, ότι το “κάτι σαν κόμμα” που εκπροσωπείτε δεν έχει ούτε γνώσεις, ούτε δεξιότητες, ούτε πρόγραμμα και λύσεις για τα προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα. Ίσως μάλιστα και να αποτελείτε μαζί με την αναρχοαυτόνομη ομάδα σας, ακόμα ένα μεγάλο πρόβλημα για τους πολίτες και τη χώρα!
“Καλημέρα” λοιπόν Αλέξη, “Καλησπέρα” κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά… “Καληνύχτα” στις ονειρώξεις σας!
