“Πως να γίνει καλό παιδί και άξιος πολίτης ο Αλέξης… του 15λους, όταν έβλεπε και θαύμαζε τον Ταρζάν να κυκλοφορεί γυμνός, τη Σταχτοπούτα να επιστρέφει σπίτι μεσάνυχτα, τον Πινόκιο να λέει μόνο ψέματα, τον Αλλαντίν να κλέβει ασύστολα, τον Μπάτμαν να τρέχει με 300 χλμ/ώρα, τη Χιονάτη να συζεί με 7 άνδρες, τον Ποπάι να καπνίζει την πίπα του σαν φουγάρο και να είναι γεμάτος τατουάζ, με τον Πάκμαν να τρέχει πάνω κάτω σε ένα κατασκότεινο χώρο, υπό τους ήχους ψυχεδελικής ηλεκτρονικής μουσικής… καταπίνοντας με τις χούφτες περίεργα χαπάκια… προκειμένου να καταφέρει να σπιντάρει;”.
Το κόμμα του Συνασπισμού του 3%, που έκανε ειδικά δικαστήρια για να βάλει φυλακή τον Ανδρέα Παπανδρέου, ξανά βαφτίστηκε κάποια στιγμή και έγινε ΣΥΡΙΖΑ, για να υιοθετήσει λίγο αργότερα κάποιες αναρχοαυτόνομες νέο-συνιστώσες και να βαφτιστεί ξανά… για τρίτη φορά, αποκομίζοντας το πηχυαίο όνομα, ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Κατάφερε, εξαπατώντας τους ψηφοφόρους και δεχόμενος στις αγκάλες του σύσσωμο το κακό και διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ, μαζί και τα ορφανά του Άκη, να δεκαπλασιάσει τα ποσοστά του και να σχηματίσει κυβέρνηση -την γνωστή κυβέρνηση κουρελού με τους απίστευτους ΑΝΕΛ, που βύθισε την Ελλάδα στον βούρκο για 4,5 χρόνια και τώρα πεισματικά θέλει… να μας ξανασώσει. Πόσο τραγικό και γελοίο;
Μπορεί για την ελληνική κοινωνία οι μνήμες από τις τυχοδιωκτικές επιλογές του Τσίπρα το 2015 να φαντάζουν σ ο εφιάλτης του Εξώκοσμου και του πολιτικού σκοταδισμού, για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όμως, εξακολουθούν να αποτελούν κορυφαίο σημείο αναφοράς. Μετά τις περίφημες… “Δήμητρες” του εν δυνάμει κυβερνητικού εταίρου του ΣΥΡΙΖΑ Γιάνννη Βαρουφάκη, η συνιστώσα των “53” εντός του συνονθυλεύματος συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Κέλτη, όπως ο ίδιος ο επί 4 χρόνια υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Τσίπρα -Τσακαλώτος, έχει αυτοχαρακτηριστεί, στην οποία συμμετέχουν τα πλέον κορυφαία στελέχη του, προτείνει… τοπικά νομίσματα… Κάπως έτσι, Δήμητρες… Λόλες και το κακό συναπάντημα από κοινού, απειλούν να εκμαυλίσουν χυδαία την Ελληνική Οικονομία, καταστρέφοντας δια παντός, όχι μόνον ότι έχει επιτευχθεί, αλλά και την οποιαδήποτε προοπτική στο μέλλον! Ευελπιστούν οι άθλιοι που ποτέ δεν πίστεψαν στο ευρώ και στην ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδος, μη έχοντας πάρει μαθήματα από το παρελθόν, να καταφέρουν να ξαναπαίξουν τη χώρα και τους Έλληνες πολίτες στα ζάρια, στην πίσω αυλή… του καφενείου της Κουμουνδούρου!
Το μεγάλο λαοπρόβλητο κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου από την άλλη, μετά τον θάνατό του, κατάφερε να συρρικνωθεί και με τον καιρό ν´ αλλάξει τα ποσοστά του… από κοντά στο 50% σε χαμηλό μονοψήφιο αριθμό! Τα στελέχη του τότε πίστευαν πως οι εκλογικές νίκες του ΠΑΣΟΚ ήταν δεδομένες και με περισσή αλαζονεία πορεύθηκαν προς το γκρεμό της πολιτικής… με τα γνωστά αποτελέσματα και τον Γιωργάκη να τοποθετεί με τα ίδια του τα χέρια την ταφόπλακα στο κόμμα που ίδρυσε και του οποίου ηγήθηκε ο πατέρας του!
Στη συνέχεια, η Φώφη Γεννηματά με αξιοπρέπεια έκανε ότι μπορούσε για να ανατάξει το άρρωστο και προδομένο από πολλά στελέχη του, ΠΑΣΟΚ, αλλά παρ’ όλο που το σταθεροποίησε, δεν πρόλαβε να πετύχει κάτι παραπάνω. Μετά τον ξαφνικό της θάνατο, στις αναγκαστικές εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν, ο Νίκος Ανδρουλάκης κατάφερε να αρπάξει από τον Ανδρέα Λοβέρδο την προεδρική καρέκλα ξαφνιάζοντας τους πάντες μέσα και έξω από το κόμμα… Τον Ανδρουλάκη τότε, δεν τον ήξερε ούτε καν η ίδια η μάνα του. Οι αλλαγή προέδρου υπερδιπλασίασαν στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και το έφεραν κοντά στο 15% σταθερά ανερχόμενο -κάποιοι μάλιστα υποστήριζαν και με το δίκιο τους τότε, πως οι δυναμικές που είχαν αναπτυχθεί, εύκολα θα μπορούσαν να οδηγήσουν το ΠΑΣΟΚ ακόμα και στη δεύτερη θέση εξοβελίζοντας το συνονθύλευμα του Τσίπρα στην τρίτη θέση και στέλνοντας το στα ποσοστά που του αρμόζουν… ίσως και κάποια στιγμή, πάλι εκτός βουλής.
Όμως όλα πήγαν στραβά από την αρχή και ο Νίκος Ανδρουλάκης διέπραξε όλα εκείνα τα λάθη, που δια σπάθης δεν θα έπρεπε ποτέ να έχει διαπράξει! Αποτέλεσμα; Το ΠΑΣΟΚ έχει μειώσει σημαντικά τα ποσοστά του και από το 15%, έχει κατέλθει κάτω από το 10, πλησιάζοντας το 9%. Ειδικά δε αν συνεχίσει να θέλει, ο ίδιος να διορίσει τον πρωθυπουργό της χώρας, τότε η μοίρα και του ιδίου και του ΠΑΣΟΚ είναι προδιαγεγραμμένη με τα ποσοστά τους να γκρεμίζονται στα τάρταρα.
Ποιος αλήθεια σώφρων πολίτης, θα υποστηρίξει ένα κόμμα, που ο αρχηγός του έχει καβαλήσει το καλάμι και ονειρεύεται δόξες και υποταγή όλων των αντιπάλων στα κελεύσματά του!
Ποιος αλήθεια θα δεχθεί την ακυβερνησία και τους κινδύνους που προκύπτουν εξ’ αυτής… για τα μάτια ενός μετεωρίτη μικρού μεγέθους, που ούτως ή άλλως θα εξαϋλωθεί στην πολιτική ατμόσφαιρα; Υπάρχουν πολλοί που θα αποφασίσουν να αυτοκτονήσουν μαζί του, με τρόπο που δεν προκαλεί οίκτο, αλλά μάλλον πολύ γέλιο;
Όλα δείχνουν, πως η Νέα Δημοκρατία οδεύει αναγκαστικά προς την αυτοδυναμία, μακριά από ένα τυχόν τσίρκο συγκυβέρνησης με αρχηγούς κομμάτων που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, αλλά στοχεύουν να μείνουν στην ιστορία ως φαιδροί πολιτικάντηδες, που σαν τους αδαείς καπετάνιους, όταν αρμενίζουν δεν ξέρουν που πάνε και όταν πιάνουν γη, δεν ξέρουν που βρίσκονται!
Όλα δείχνουν πως το ΠΑΣΟΚ θα βγει λαβωμένο και λειψό μετά τις εκλογές, αναζητώντας νέο αρχηγό, με αρκετά πρωτοκλασάτα στελέχη του που νοιάζονται για το μέλλον της χώρας, να του γυρίζουν την πλάτη και να συγκυβερνούν με το κόμμα που θα έρθει πρώτο, γνωρίζοντας, πως αν δεν το πράξουν θα εξαϋλωθούν κι εκείνοι στο πλάι του… “μικρού” μετεωρίτη αρχηγού τους και θα προωθηθούν στην λήθη ως μια κακιά ανάμνηση.
Νομοτελειακά λοιπόν… κάποια στιγμή που δεν θ’ αργήσει, θα έρθει η ώρα, που η ψευδεπίγραφη αριστερά… “των οπισθίων”, θα εξοριστεί μια και καλή από τη ζωή μας και οι όποιες επιρροές της στους πολίτες θα γίνουν από μηδαμινές έως ανύπαρκτες…
Οι Έλληνες δεν θα ανεχθούν να ξαναβιώσουν νταβατζιλίκια, τυχοδιωκτισμούς και περιπέτειες σε μονοπάτια που οδηγούν στον όλεθρο. Απαιτούν σταθερότητα, ανάπτυξη, προκοπή και ελπίδα, για κάτι επιτέλους καλύτερο και αξιοπρεπές. Σίγουρα δεν επιθυμούν… ούτε ονειρεύονται να πληρώσουν για ακόμα μια φορά με αίμα, τις ιδεολογικές στρεβλώσεις και τις έμφυτες εμμονές του ΣΥΡΙΖΑ, των ατάκτων και των άεργων που τον συνιστούν…
Έως λοιπόν να ξημερώσει η μέρα της οριστικής απαλλαγής μας από δαύτους, ας κάνουμε υπομονή… δίχως όμως ανοχή στη φιλοσοφία του Εξώκοσμου, του σκοταδισμού και των συνεπακόλουθών τους… με ότι αυτό συνεπάγεται!
