Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως τα τελευταία 40 χρόνια δημιουργήθηκαν πολλά παρατράγουδα που στιγμάτισαν την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, όπως την περίοδο 1980-2000, όπου η ελληνική αμυντική βιομηχανία δεν αντιμετώπισε ορθολογικά τα διάφορα προβλήματα, με αποτέλεσμα οι άκρως υψηλές δαπάνες για την άμυνα, να μην φέρνουν τα ανάλογα αποτελέσματα ως προς την επίτευξη καινοτομίας για τη χώρα μας. Από την άλλη, η τεράστια οικονομική κρίση την οποία αντιμετώπισε η Ελλάδα, η ενισχυόμενη τουρκική απειλή και οι σοβαρές γεωπολιτικές εξελίξεις, οι επιβαλλόμενες αναδιαρθρώσεις των αμυντικών βιομηχανιών, είχαν ως αποτέλεσμα, το πρώτο μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα μετά το πέρας της κρίσης να έχει δρομολογηθεί με παντελώς απούσα από άποψη συμμετοχής την ελληνική αμυντική βιομηχανία. Κάπως έτσι, το γεγονός, πως η ελληνική αμυντική βιομηχανία έπρεπε να ενισχυθεί σημαντικά, ώστε να μην επιβαρύνεται τόσο ακραία ο δημόσιος προϋπολογισμός, ήταν πλέον μονόδρομος.
Όπως φαίνεται λοιπόν, αυτή τη στιγμή, και μέλλον έχει και λόγο στα νέα εξοπλιστικά προγράμματα της Ελλάδας, τα οποία όπως όλα δείχνουν θα φτάσουν ή και θα ξεπεράσουν τα 10-12 δισεκατομμύρια ευρώ, με την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία να έχει σχετικά μεγάλα κέρδη με το ανάλογο αντίκτυπο για τη χώρα μας! Μετά από πολλά χρόνια αφλογιστίας λόγω των τεραστίων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε ως χώρα, κάτι φαίνεται όχι μόνο να κινείται, αλλά… να καλπάζει!
Κάπως έτσι λοιπόν, η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία κάνει τα τελευταία χρόνια σχετικά αθόρυβα το δικό της “come back” και μάλιστα σε μια νέα βάση και με ιδιαίτερα γρήγορο και σταθερό βηματισμό, διεκδικώντας πλέον τον δικό της ξεχωριστό ρόλο στα χρόνια που έρχονται.
Μετά τα προβλήματα της οικονομικής στενωπού και των μνημονίων, κανείς πλέον δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει, πως ναι μεν οι εταιρείες του κλάδου επλήγησαν, με αποτέλεσμα κάποιες από αυτές να μην υφίστανται πλέον, ωστόσο εκείνες που άντεξαν -και δεν είναι λίγες, όχι απλά στέκονται στα πόδια τους, αλλά δείχνουν πως έχουν μεγάλες δυνατότητες για επιχειρηματική ανάπτυξη και παρουσιάζουν σημαντικότατο έργο που θα μπορούσε εν δυνάμει να συνδράμει την ελληνική οικονομία, που με αργά αλλά σταθερά βήματα ανακάμπτει… ενώ μεγάλες και ισχυρές εταιρείες του εξωτερικού όπως η Lockheed Martin, η Dassault, αλλά και η Naval Group που χτίζουν τις μεγάλες παραγγελίες εξοπλιστικών της Ελλάδας έχουν ήδη ξεκινήσει συνεργασία με αυτές! Από μια κατάσταση απόλυτης παρακμής, η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία βρέθηκε πολύ γρήγορα σε κατάσταση σταθεροποίησης και ταχείας ανάπτυξης, γεγονός που πρέπει να μας χαροποιεί ως Έλληνες ιδιαίτερα…
Ουσιαστικά, οι Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία και οι εταιρείες που την συγκροτούν, όχι μόνο ανταγωνίστηκαν με επιτυχία τις πολύ μεγαλύτερες ομόλογές τους του εξωτερικού, αλλά κατάφεραν να σημειώσουν σημαντικές βιομηχανικές συνέργειες με αυτές, με τις συνέργειες αυτές να αποδεικνύονται ανεκτίμητες για το ελληνικό αμυντικό οικοσύστημα και την ελληνική οικονομία!
Λόγω του γεγονότος, πως ο κυρίως εχθρός της Ελλάδος είναι και ο ίδιος μέλος του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, που δεν καλύπτεται από το άρθρο 5 του καταστατικού της, το γεγονός ότι η Ε.Ε. κατέχει ολοένα και περισσότερο, δικής της παραγωγής οπλικά συστήματα και πυρομαχικά, που θα είναι σε θέση να τροφοδοτήσουν τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, ώστε να είναι εφικτό να διασφαλιστεί η εδαφική ακεραιότητα των χωρών μελών και έτσι και της χώρας μας, σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου, είναι άκρως ενθαρρυντικό. Εκεί ακριβώς βρίσκεται το κομβικό σημείο για την ανάπτυξη της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, δια μέσου της ευρωπαϊκής και μάλιστα ως συνδεδεμένο όχημα αυτής.
Το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης για αναβίωση της αμυντικής βιομηχανίας, αποκτά επιπλέον αέρα στα πανιά του, συμπεριλαμβάνοντας την ένταξη σε αυτήν νέων εταιρειών υψηλής τεχνολογίας και ελληνικών μυαλών που μόνον αμελητέα δεν μπορούν να θεωρηθούν και που ίσως να αποτελέσουν την ευκαιρία για την απαρχή ενός μαζικού “brain gain!”.
Το πλέον σημαντικό επίτευγμα όλων αυτών των ελληνικών επιχειρήσεων στο μέλλον, θα αποτελεί η συμμετοχή σε πανευρωπαϊκές αμυντικο-βιομηχανικές συνέργιες για τη σχεδίαση, παραγωγή, αλλά και απόκτηση των επόμενων state of the art οπλικών συστημάτων στα οποίο η χώρα μας θα είναι συμπαραγωγός…
Οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, από εκεί και πέρα, θα είναι δεσμευμένες να αγοράζουν μέρος της παραγωγής των ευρωπαϊκών οπλικών συστημάτων για λογαριασμό των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, μιας και αυτά θα συνάδουν άμεσα με τις τεχνικές προδιαγραφές που οι ίδιες απαίτησαν και οι οποίες έγιναν δεκτές…
Τέλος καλό… όλα καλά; Δεν ξέρω!… Θα δούμε! Σε κάθε περίπτωση όμως, ελπίδα υπάρχει!
