“Αν στον κόσμο σήμερα, υπήρχε ένας ικανός αριθμός ισχυρών πολιτικών, που θα επιθυμούσε την ευημερία του συνόλου, περισσότερο απ’ ό,τι τη δυστυχία του, ίσως και να μπορούσαμε, να διατηρήσουμε τον παράδεισο στον πλανήτη που ζούμε!”
Οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες αυξάνουν ραγδαία τη συγκέντρωση αερίων του θερμοκηπίου που προκύπτουν από διεργασίες στην ατμόσφαιρα, ιδιαίτερα εκείνη του διοξειδίου του άνθρακα, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την μη φυσιολογική αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, καθώς και τις ακραίες καιρικές συνθήκες που ήδη έχουν αρχίσει να επικρατούν. Είναι η “υπερθέρμανση του πλανήτη” και το συνολικό αποτέλεσμα είναι γνωστό σε ολους μας πλέον, ως “κλιματική αλλαγή”.
Αυτοκτονούμε λοιπόν… τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και συνεπώς την όποια παρακαταθήκη μας σε αυτόν τον κόσμο -τους απογόνους μας δηλαδή, αλλά μάλλον χαμπάρι δεν παίρνουμε, παρ’ όλα τα προειδοποιητικά σήματα που μας στέλνει ο πλανήτης, σε καθημερινή πλέον βάση… και κανείς δεν νοιάζεται γι’ αυτά που θα συμβούν σε μερικά χρόνια, όταν εμείς θα έχουμε πια εγκαταλείψει τα εγκόσμια, έχοντας αποδημήσει εις τόπους – ας ελπίσουμε – χλοερούς!
Κάθε χρόνο οι μεγάλοι “περιβαλλοντικοί βρωμύλοι” του πλανήτη Γη -του πλανήτη μας, συναντιούνται με φανφάρες σε κάποιο σημείο της γης, με τις μικρότερες χώρες και τις αναπτυσσόμενες, τις οποίες φροντίζουν και καθησυχάζουν με μαεστρία… υποσχόμενοι πάντα την ίδια υπόσχεση, πως την χρονιά που έπεται και που θα συναντηθούν εκ νέου, θα έχουν φέρει μαζί τους τη θαυματουργή λύση που θα έχουν στο τσεπάκι, έχοντας προηγουμένως λάβει τα δραστικά μέτρα εκείνα που απαιτούνται και έτσι, θα σώσουν τον πλανήτη από την καταστροφή, και ακόμα και η Έρημος Σαχάρα, θα μετατραπεί σε πάρκο αναψυχής με δάση, λίμνες…. και ποτάμια με πόσιμο νερό!
Προσωπικά πολύ αμφιβάλω, αν τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα είναι περήφανα για την κληρονομιά που τους αφήνουμε -μάλλον θα μας καταριούνται… Το σημερινό θέμα που επέλεξα, είμαι σίγουρος πως σε κάποιους θα φαντάζει ασήμαντο, ειδικά μπροστά στην πληθώρα πολιτικών οικονομικών και εθνικών γεγονότων, τα οποία ναι μεν είναι σημαντικά, αλλά μας αποπροσανατολίζουν και ως εκ τούτου, δεν μας επιτρέπουν να δώσουμε την απαραίτητη προσοχή σε όχι μόνο καθημερινά θέματα, αλλά και σε κάποια που αφορούν στο μέλλον, που συνειδητά ή έστω ασυνείδητα, εμείς οι ίδιοι χτίζουμε για τους απογόνους μας!
Υπάρχει ένα αστείο, αλλά πολύ σοβαρό θέμα, που εμποδίζει την κοινή συμφωνία για τη σωτηρία του πλανήτη και την αναστροφή της κλιματικής αλλαγής! Η Κίνα, που μαζί με την Αμερική και την Ινδία, είναι υπεύθυνες για περίπου το 70% της παγκόσμιας εκπομπής ρύπων, υποστηρίζει, στις διαπραγματεύσεις για την κλιματική αλλαγή και εμμένει πεισματικά στην άποψη -γιατί έτσι την συμφέρει… πως με κανένα τρόπο δεν μπορεί να δεχτεί, να κατατάσσεται στην ίδια κατηγορία με … τις ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες! Είναι το απύθμενο Κινεζικό θράσος που βασίζεται στη θεωρία των… “κοινών αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών!”, που στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση δεν ισχύει… όχι βέβαια πως οι ΗΠΑ είναι καλύτερες, μιας και πετούν κατάμουτρα σε όλους μας ένα ηχηρό “όχι” στη συμφωνία!
Το ότι η κλιματική αλλαγή έχει ήδη σημαντικές και δραματικές συνέπειες στις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, δεν είναι κάτι που είναι νέο, ούτε απαιτείται μεγάλη έρευνα ή εξειδικευμένη αντίληψη για να γίνει κατανοητό και να τεκμηριωθεί. Το περίφημο “φαινόμενο του θερμοκηπίου” είναι γνωστό και καλά κατανοημένο ήδη εδώ και περίπου 65-70 χρόνια ενώ η “Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος” λειτουργεί ήδη από τη δεκαετία του 1980. Παρά ταύτα, ακόμα δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητό, τι θα σημαίνει η γρήγορη υπερθέρμανση του πλανήτη τις επόμενες δεκαετίες καθώς και τις επιπτώσεις…
Τώρα και ως προς τα δικά μας εδώ στην Ελλάδα, είναι πλέον διαθέσιμες, σχετικά ακριβείς εκτιμήσεις για τις κλιματικές συνθήκες που θα επικρατήσουν τις επόμενες δεκαετίες, ανάλογα βέβαια με το αν η ανθρωπότητα και κυρίως οι “περιβαλλοντικοί βρωμύλοι”, θα καταφέρουν να περιορίσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ή όχι. Πρέπει να αξιολογηθεί με σχετική ακρίβεια, τι σημαίνει η επικράτηση τέτοιων συνθηκών για τρεις κλάδους της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας: τον πρωτογενή τομέα, τον τουρισμό και τη ζωή στις πόλεις και να προταθούν εφαρμόσιμες λύσεις για κάθε περίπτωση. Επιπλέον, πρέπει να καταγραφεί η κατάσταση στους τομείς της ενέργειας και των μεταφορών, τις γενικότερες οριζόντιες λύσεις που απαιτούνται το θεσμικό πλαίσιο της χώρας για να ανταπεξέλθει στις νέες συνθήκες, ενώ αναμένονται και μια εικόνα για τις εκπομπές ανά κάτοικο, ώστε να υπάρχουν ενδείξεις ως προς το πόσο συνεισφέρει ο καθένας από εμάς στο πρόβλημα.
Τα πράγματα σίγουρα δεν είναι ούτε εύκολα, ούτε απλά… ούτε εμείς απ’ αυτή τη μικρή χώρα -την Ελλάδα, μπορούμε να κάνουμε κάτι, πέραν του να ενώσουμε τις φωνές μας με τις φωνές της λογικής σ’ όλη τη Γη και να προσπαθήσουμε να εισακουστούμε!
Έχουμε μπει δυστυχώς, σε μία περίοδο… σε αχαρτογράφητα νερά… που δεν γνωρίζουμε που θα μας βγάλουν!
