“Ε!… δεν τρέχει και τίποτα: κάτι πιτσιρικάδες πλάκωσαν στο ξύλο έναν άλλον… που πήγε κλαμένος σπίτι του!”.
Παρά το γεγονός, πως ο σχολικός εκφοβισμός δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο, τα κράτη της Ε.Ε. και η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχουν καταδείξει την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση του φαινομένου αυτού, συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια και ειδικά με την πάροδο των πρόσφατων δύο δεκαετιών.
Ο εκφοβισμός, που είναι η επαναλαμβανόμενη, εσκεμμένη επιθετική συμπεριφορά, που στοχεύει και βλάπτει ένα άλλο παιδί στο πλαίσιο μιας ανισόρροπης εξουσίας ή επιθυμίας για εξουσία και λαμβάνει χώρα εντός του σχολικού περιβάλλοντος, αποτελεί ένα σοβαρό και διαδεδομένο πρόβλημα που απαιτεί συνεργασία και αποτελεσματικότητα στην ταχεία και ολιστική αντιμετώπισή του, προτού ξεφύγει και γίνει τρόπος ζωής
Είναι αναγκαίο να κατανοήσουν όλοι, από την εκάστοτε κυβέρνηση μέχρι και τον τελευταίο πολίτη, τις ρίζες και τα αιτία αυτού του φαινομένου, που τείνει να μετατραπεί σε μάστιγα με απρόβλεπτες συνέπειες -μια μάστιγα που τροφοδοτεί με εξειδικευμένα “πληρώματα”, την εξελισσόμενη εγκληματικότητα σε μικρές ηλικίες, που στη συνέχεια κλιμακώνεται σε κάτι ακόμα πιο βίαιο! Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τις σοβαρές επιπτώσεις, που εν δυνάμει προκαλεί τόσο στα θύματα όσο και στους ίδιους τους θύτες.
Το μπούλινγκ στα σχολεία έχει δυστυχώς εξελιχθεί σε ένα διάχυτο πρόβλημα που με τον καιρό λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις, επηρεάζοντας πολλά εκατομμύρια ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο, ανεξαρτήτως φύλου ή κοινωνικής θέσης της οικογένειας… ενώ από την άλλη, μπορεί να εκδηλωθεί με πολλές και διαφορετικές μορφές, όπως σωματικό, λεκτικό, ψυχολογικό η διαδικτυακό Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό μπορεί να συμβεί σε διαφορετικά περιβάλλοντα, όπως μέσα στο σχολείο, στο δρόμο αλλά και στις διαδικτυακές πλατφόρμες, τις οποίες χρησιμοποιούν τα παιδιά μας, και μπορεί να συμβάλει αρνητικά και να έχει βαθύ αντίκτυπο στην ψυχική και σωματική υγεία τόσο των θυμάτων όσο και των θυτών οι οποίοι εθίζονται στις βίαιες και παραβατικές συμπεριφορές, καθώς και στον υπό διαμόρφωση τρόπο ζωής τους.
Είναι σημαντικό να μπούμε έστω και για λίγο στη θέση των παιδιών που υφίστανται μπούλινγκ, να φορέσουμε για λίγο τα δικά τους ρούχα και να μπούμε στο περιβάλλον και τις συνθήκες που ζουν και βιώνουν τα πράγματα. Η αδικία και η κακοποίηση που υφίστανται τα παιδιά αυτά, είναι βαθιές πληγές που αφήνουν ανεξίτηλο σημάδι μέσα τους για τα επόμενα πολλά χρόνια. Όταν ένα παιδί υποφέρει από μπούλινγκ, αυτό που επηρεάζεται περισσότερο και βαθύτερα, είναι η ίδια η ψυχή του, τα συναισθήματά που αναπτύσσει αλλά και ολόκληρος ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον κόσμο δίπλα και γύρω του.
Ένα παιδί που βιώνει μπούλινγκ καθημερινά αισθάνεται απορρίψεις, ανασφάλεια, και χάνει την αυτοεκτίμησή του. Οι συναισθηματικές πληγές αποβαίνουν καταστροφικές για την ψυχολογία του, δημιουργώντας μια συνεχή αίσθηση φόβου και θλίψης που εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε μίσος και επιθυμία εκδίκησης. Αυτός ο φόβος ενσωματώνεται στην καθημερινή του ζωή, επηρεάζοντας τις σχέσεις του, τις επιδόσεις του στο σχολείο και γενικά την ζωή του, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα, αλλά και μακροπρόθεσμα…
Εν δυνάμει χτίζει μελλοντικούς εγκληματίες! Φόνοι, κλοπές, εγκλήματα, ανθρωποκτονίες… Όποια λέξη κι αν χρησιμοποιηθεί, σίγουρα μας τρομάζει… πόσω δε μάλλον, όταν πίσω από αυτές τις λέξεις κρύβονται ανήλικοι δράστες. Γιατί υπάρχουν φορές που το αδιανόητο συμβαίνει και παιδιά διαπράττουν εγκλήματα… πολλές φορές φρικτά!
Αν και το φαινόμενο του μπούλινγκ δεν είναι κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί ως καινούριο “φρούτο”, στις μέρες μας αρχίζει να λάμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις, μιας και με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε κλιμακούμενη παιδική και εφηβική εγκληματικότητα, όπου εκεί, σε σύγκριση με το παρελθόν δεν έχει αυξηθεί μόνο η συχνότητα αυτών των φαινομένων, αλλά έχουν αλλάξει και τα όποια χαρακτηριστικά τους. Οι εγκληματικές πράξεις γίνονται ολοένα και πιο στυγερές, απάνθρωπες και χωρίς καμία απολύτως ουσιαστική αιτία. Οι μικροκλοπές για παράδειγμα, εξελίσσονται και κλιμακώνονται αρκετές φορές σε ένοπλες ληστείες, κάποιες φορές μετά φόνου θυμάτων ή ακόμα και απλών και ανυποψίαστων περαστικών… και όλα αυτά μπορεί να έχουν ως έναυσμα τον ανεξέλεγκτο και χωρίς συνέπειες σχολικό εκφοβισμό!
Μέσω της εκπαίδευσης, της ευαισθητοποίησης και της πρόληψης, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που θα προάγει τον σεβασμό, την ανοχή και την κοινωνική συνοχή από μικρές κιόλας ηλικίες. Είναι σημαντικό όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι ο εκφοβισμός δεν είναι απλά μέρος της ανάπτυξης ή της καθημερινότητας, αλλά πρόκειται για μια μορφή βίας, που είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα.
Είναι καθήκον όλων μας, να εργαστούμε προς την εξάλειψη του μπούλινγκ και την προώθηση ενός πιο ανθρώπινου και πιο δίκαιου και ανθρώπινου κόσμου.
Είναι σημαντικό να γίνουν κατανοητά τα αίτια και οι συνέπειες αυτής της βίαιης μόδας που ονομάζεται μπούλινγκ και που συνήθως ξεκινά… για μια πλάκα… και να ληφθούν οι αντίστοιχες στρατηγικές πρόληψης και αντιμετώπισσης αυτού του φαινομένου, για τη μείωση της συχνότητάς του και τον μετριασμό των επιβλαβών συνεπειών του, μέχρι την εξάλειψή του.
Πρέπει σύντομα να συνειδητοποιήσουμε ότι “κάθε είδους” μπούλινγκ συνιστά βία…και η βία δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει θέση στην κοινωνία μας. Αφορά σε όλους εμάς… με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και οφείλουμε επιτέλους να το αντιληφθούμε!
