“Τα όμορφα λόγια, τα κοστούμια και οι γραβάτες, σπάνια συμβαδίζουν με την εντιμότητα και την μπέσα -δυστυχώς για ‘μας‼”.
Στα κάγκελα είναι τόσο οι Έλληνες πολίτες, όσο και οι γιατροί που υπηρετούν στο ΕΣΥ, με τις μετακινήσεις των δεύτερων να έχουν ήδη ξεκινήσει, ανά 6 ή 15 μέρες στα νησιά, μια εδώ και μια εκεί.., από τα νοσοκομεία της Πρωτεύουσας. Έτσι κατά την άποψη αδαών και παντελώς ακατάλληλων επικεφαλείς της Υγείας, εδώ και περίπου μια δεκαετία… λύνονται ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα; Με το να μετακινεί κανείς δηλαδή έναν γιατρό από το ένα μέρος στην άλλη άκρη της επικράτειας και να τον ειδοποιεί μερικές ώρες πριν, να ετοιμάσει τα μπογαλάκια του, παρατώντας οικογένεια, συνήθειες και προηγούμενη ζωή! Πως αλήθεια να το πούμε αυτό; Πως κάτι τέτοιο είναι δυνατόν; Πως είναι δυνατόν να δεχθούμε ως κοινωνία, επικίνδυνα ημίμετρα, όταν κάποιοι ποντάρουν τις δικές μας ζωές στο βωμό της δικής τους ματαιοδοξίας, προκειμένου να εμφανίσουν πλεονάσματα στις πλάτες του κόσμου;
Δυστυχώς για εμάς τους πολίτες, τα προβλήματα στην Υγεία είναι τεράστια, είναι φοβερά και πουλάνε πολύ. Κάθε χρόνο γίνονται χειρότερα και στις προηγούμενες κυβερνήσεις και στις μετέπειτα! Εδώ και δέκα χρόνια αναλωνόμαστε να λέμε τα ίδια και τα ίδια, χωρίς να αλλάζει τίποτα απολύτως -ένα απ’ τα ίδια δηλαδή, στην υγεία των κορόιδων… με τα κορόιδα να είμαστε εμείς οι αφελείς!
Σε καμία περίπτωση, κάποιος δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί πως τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν έχει αλλάξει τίποτα! Πολλά έχουν αλλάξει, αλλά δεν είναι αρκετά για να νιώσουν οι πολίτες ασφαλείς! Έτσι πρέπει μαλλλον να παραδεχθούμε, πως αυτά που αλλάζουν, ή που έχουν ήδη αλλάξει είναι τόσο λίγα, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να διασφαλίσουν την υγεία των πολιτών, ούτε καν την προστασία και την προώθηση της υγείας τους… και βέβαια τον τρόπο λειτουργίας των Δημόσιων Νοσοκομείων, των Κέντρων Υψγείας, του ιατρικού, του νοσηλευτικού και του παραϊατρικού προσωπικού!
Είναι σίγουρα σωστό, πως η υγεία αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα και πρέπει να μπει στη δεξαμενή των προτεραιοτήτων ως νούμερο ένα… και μετά όλα τα υπόλοιπα. Είναι όμως κάτι που δεν λύνεται ούτε σε μια ώρα που ο Πρωθυπουργός θα επισκεφθεί το αρμόδιο Υπουργείο, ούτε σε τρεις ώρες ούτε σε δέκα, ούτε σε είκοσι. Όταν εκείνοι που χρειάζονται τα νοσοκομεία και οι άλλοι που ζουν εντός αυτών τόσα χρόνια, αναγνωρίζουν τα προβλήματα, αλλά ακόμα δεν έχουν καταφέρει να τα αναγνωρικσουν, άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με αυτά και όμως έχουν αποκτήσει θεσμικό ρόλο, πώς διάολε μπορούν να τα γνωρίζουν; Θεωρώ ότι σταδιακά πρέπει να γίνουν κάποια πράγματα, που εκτός των πολιτών, θα βοηθήσουν και τους ανθρώπους που κυριολεκτικά και καθημερινά ζουν μέσα στα νοσοκομεία -το ιατρονοσηλευτικό και το λοιπό προσωπικό!
Δυστυχώς όμως, τα φημισμένα ράντζα του ΕΣΥ βγαίνουν διθυραμβικά και ξαναμπαίνουν την επομένη… σιωπηλά μη και το καταλάβουν εκείνοι που δεν πρέπει, Η υπόχρηματοδότηση στα νοσοκομεία συνεχίζει να υφίσταται, ενώ οι ελλείψεις σε προσωπικό χτυπούν κόκκινο, και οι αναμονές φθάνουν και πολλές φορές ξεπερνούν τος 6-8 ώρες, σε γενικές εφημερίες στα δημόσια νοσοκομεία. Τόσο οι πολίτες, όσο και οι εργαζόμενοι στις δομές υγείας του δημοσίου που δεν αντέχουν άλλο αυτή την τραγική κατάσταση… διαμαρτύρονται μεν – σε όλους τους τόνους – αλλά μάλλον εις μάτην… Η κατάσταση δύσκολα σώζεται πια, ειδικά όταν έχει αναλάβει… ο αυτόματος πιλότος με τον κυβερνήτη του “πλοίου της υγείας” να πρέπει πρώτα να καταφέρει -τουλάχιστον υποτυπωδώς, να μάθει τα μυστικά και τα φανερά της λειτουργίας του ΕΣΥ!
Μήπως πρέπει -τολμώ να το ψελλίσω – να μπουν και τα στρατιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα στις γενικές εφημερίες; Με φθηνό κολπάκια και πονηριές δεν λύνεται το χρόνιο πρόβλημα με τα ράντζα. Δηλαδή δεν καταργούνται με αυτόν τον τρόπο τα ράντζα, αλλά μόνο μέσω μίας σοβαρής προσέγγισης του προβλήματος λαμβάνοντας υπόψη πληθώρα παραμέτρων, όπως για παράδειγμα αλλαγή τρόπου εφημεριών, με δομικές αλλαγές στις ομάδες εφημερίας των νοσοκομείο και βέβαια να μπουν στη μάχη και άλλα νοσοκομεία, όπως τα προαναφερθέντα ή ακόμα και ιδιωτικά νοσοκομεία σε δύσκολες περιόδους!
Καλά, κανείς δεν βλέπει, πως οι γιατροί -ειδικά οι νεότεροι σε ηλικία εγκαταλείπουν μαζικά το ΕΣΥ και πηγαίνουν στον ιδιωτικό τομέα ή στο εξωτερικό, εκεί που οι αμοιβές είναι υψηλότερες ή και υπερπολλαπλάσιες των εδώ; Εσείς τους διώχνετε βρε Καραμήτροι της Πολιτείας και μετά ψάχνετε να βρείτε τι φταίει; Μα είναι δυνατόν οι γιατροί να παίζουν την υγεία και το κεφάλι τους για ένα χιλιάρικο και να διατίθενται… με δελτίο αυτά που καθημερινά χρειάζονται για να κάνουν τη δουλειά τους; Μόνο με ευχολόγια και συγκινητικές ρητορίες δεν λύνονται τα προβλήματα στην Υγεία, που λιμνάζουν εδώ και αρκετές δεκαετίες! Πως μπορεί το δύσμοιρο ΕΣΥ που οραματίστηκε ο Γεννηματάς τη δεκαετία του 80’ να λειτουργήσει; Πως θα αντιμετωπιστεί μία νέα πανδημία αν και όταν μας επισκεφθεί, χωρίς να έχουν οργανωθεί και χρηματοδοτηθεί επαρκώς τα δημόσια νοσοκομεία και χωρίς να γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμου ιατρονοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού;
“Ψυχές στα αζήτητα” πρέπει να είναι ο τίτλος που περιγράφει την κατάσταση και την καθημερινή ανησυχία που βιώνουν οι νησιώτες μας και οι κάτοικοι της επαρχίας, που το μόνο που εύχονται είναι… να μη γίνει καμιά στραβή και πάθουν κάτι… γιατί ΕΚΑΒ υπάρχει μεν στα χαρτιά, αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική! Το ΕΚΑΒ πρέπει να εκσυγχρονιστεί χθες. Να αγοραστούν ακόμα καμιά διακοσαριά νέα και σύγχρονα ασθενοφόρα, για να συμπληρωθεί ένας αποδεκτός αριθμός, ώστε να μην ξαναδούμε απεγνωσμένους δημάρχους να μεταφέρουν ασθενείς στο νοσοκομείο με το δικό τους όχημα, επειδή το ασθενοφόρο δεν ήρθε, ή να καταλήγουν σε καρότσες αγροτικών -είναι ξεφτίλα!
Πως μπορώ να ξεχάσω, το γεγονός, που κάποια χρόνια πριν, λίγο πριν με “φύγει” ο αψύς Κρητικός, στη μνήμη του γιού μου -του Πάτρικ, που έφυγε ξαφνικά, είχα δωρίσει ένα ασθενοφόρο-κινητή μονάδα στο ΕΣΥ και το “σύστημα” ποτέ δεν έκανε αποδεκτή τη δωρεά και έτσι αναγκάστηκα να δωρίσω το όχημα στις ειδικές δυνάμεις στις οποίες υπηρέτησα, όπου και σίγουρα έπιασε τόπο… Μήπως κάπου κοροϊδευόμαστε κυρίες και κύριοι του συστήματος;
Όταν μιλάμε ειδικά για τα προβλήματα στα νησιά μας, στο μυαλό μας δεν πρέπει να έχουμε μόνο τον τουρισμό και την τουριστική περίοδο, αλλά πρέπει να σκεφθούμε και τους μόνιμους κατοίκους, που αναγκαστικά ζουν εκεί και τον χειμώνα! Δεν είναι δυνατόν, η επίσημη Πολιτεία να τους προσφέρει μόνο φόβο και ανασφάλεια και να τους θυμάται μόνο προεκλογικά, όταν τους επισκέπτονται αξιωματούχοι για να τους κοροϊδέψουν και να υφαρπάξουν την ψήφο τους!
Γιατί άραγε οι κυβερνήσεις δεν δίνουν κίνητρα σε νέους γιατρούς, ώστε να κάνουν το βήμα και να πάνε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα νησιά μας. Πως είναι δυνατόν να πάνε για 1000 ευρώ, όταν μόνο το εισιτήριο κοστίζει 300 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση πήγαινε-έλα και μετά να ψάχνουν σπίτι και να μην βρίσκουν… επειδή οι ντόπιοι που υποτίθεται πως τους έχουν ανάγκη, προτιμούν να τα νοικιάζουν μέσω Airbnb; Γιατί κάνουμε μόνοι μας την κατάσταση ανεπίλυτη… σαν Γόρδιο Δεσμό;
Δεν θέλω να δεχθώ πως οι Τούρκοι αγαπούν πιο πολύ το Καστελλόριζο από τους Έλληνες και προσφέρουν περίθαλψη και μάλιστα δωρεάν στους κατοίκους του νησιού, τη στιγμή που η Μητέρα Πατρίδα τους έχει αφήσει στη μοίρα τους χωρίς καν μόνιμο γιατρό; Ποιον κοροϊδεύουν άραγε οι αξιωματούχοι που επισκέπτονται -μόνο προεκλογικά, το συγκεκριμένο νησάκι, αλλά και πολλά άλλα αντίστοιχα ακριτικά νησιά, για να υποσχεθούν με πομπώδεις λόγους πράγματα, τα οποία ξεχνάνε αμέσως μόλις πάρουν το δρόμο της επιστροφής στην πρωτεύουσα;
Τελικά και απ’ ότι φαίνεται, κανένας πολιτικός δεν μπορεί να φοράει για μεγάλο χρονικό διάστημα, ένα πρόσωπο για τους δικούς του ανθρώπους και ένα άλλο -διαφορετικό, για τον πολύ κόσμο -τους απλούς πολίτες δηλαδή, χωρίς κάποια στιγμή ο ίδιος να μπερδευτεί σχετικά με το ποιο από τα δύο είναι το αληθινό και αυτό είναι κάτι που αποτελεί νομοτέλεια…
