Για να ξέρουμε τι έγινε στην χθεσινή καταστροφή του Σαρωνικού
Φτάνεις στη φωτιά που λίγο πριν έχει ξεσπάσει, 12 το μεσημέρι, προσπαθείς να σταθμίσεις και να αξιολογήσεις την επικινδυνότητα της κατάστασης και βλέπεις ότι το μέτωπο κινείται απειλητικά προς το διπλανό καταπράσινο λόφο με ελαιόδεντρα κάτω και πεύκα στην πλαγιά. Έχεις φάει την περιοχή με το κουτάλι και ξέρεις ότι εάν φτάσει στο λόφο, το παιχνίδι χάθηκε. Ζητάς επειγόντος να έρθουν εναέρια, ελικόπτερα ή ότι άλλο διαθέσιμο εκείνη την κρίσιμη στιγμή, γιατί ξέρεις το τι θα επακολουθήσει.
Φωνάζεις στον ασύρματο, καλείς στο τηλέφωνο ξανά και ξανά… αλλά δυστυχώς τίποτα!!! Τρέχουν μέσα στις φλόγες οι εμπειρότατοι πυροσβέστες μαζί με τους εκπαιδευμένους εθελοντές, τα παιδιά μας της πολιτικής προστασίας που γνωρίζουν και την κάθε μικρή ρεματιά, αλλά βοήθεια, αυτή που έπρεπε εκείνη ακριβώς την κρίσιμη στιγμή να έχουν, δεν φαινόταν πουθενά.
Ώσπου καβάλησε η φωτιά την κορυφή του λόφου, πέρασε πίσω προς Καλύβια, και αριστερά προς Κερατέα σαν μια σταγόνα που πέφτει σε λεκάνη με νερό και ανοίγει κυκλικά. Εκεί ουσιαστικά χάθηκε η μάχη. Πλήρη διάσπαση των πυροσβεστικών δυνάμεων, που έτρεχαν πια να προσεγγίσουν το απλωμένο μέτωπο για να σώσουν ζωές, δάσος, καλλιέργειες, ζωικό κεφάλαιο, σπίτια και αγροκτήματα. Δεν ήρθαν λέει αμέσως τα εναέρια, γιατί είχε πολύ καπνό. Πράγματι, είχε πολύ καπνό, σαν ηφαίστειο, όμως μιάμιση ολόκληρη ώρα μετά την πρώτη κλήση για ελικόπτερα!
Κάπου εκεί χάθηκε η μάχη του Σαρωνικού που έκαψε μέχρι πίσω πέρα στη θάλασσα. Μπορεί έστω και για μια φορά μόνο, εδώ σ’ αυτή την καταστροφή, αυτό το κράτος, να ψάξει να βρει ποιος ή ποιοι ήταν αυτοί που έκριναν ότι δεν χρειάζονταν ελικόπτερα στην Πέτα;
Ποιος ή ποιοι υπηρεσιακοί παράγοντες, οι ατσαλάκωτοι των επιτελικών γραφείων μας παραμύθιαζαν ότι όλα λειτουργούν ρολόι και ο μηχανισμός είναι σε πλήρη ετοιμότητα;
Τα παιδιά εδώ πράγματι ήταν σε πλήρη ετοιμότητα, κάποιοι είναι σήμερα με εγκαύματα στα χέρια και το πρόσωπο. Το ίδιο και οι αστυνομικοί και το ΕΚΑΒ, ο στρατός στα άλλα μεγάλα μέτωπα.
Μπορούμε να μάθουμε έστω για μια φορά, τώρα, αυτόν τον ανίκανο και να τον δούμε κατηγορούμενο για ότι έγινε;
Μπορούμε;
Γιατί το άλλο κράτος το μάχιμο, το έζησα για πολλοστή φορά, το έχω στην κάμερά μου να δίνει τα πάντα για την συνάνθρωπο.
Αυτόν τον χαρτογιακά μπορούμε;
